Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Απόφαση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΕΕΚ 28/12/14

0 σχόλια


Για μια επαναστατική παρέμβαση στις εκλογές
Απόφαση του ΕΕΚ στην Έκτακτη Συνδιάσκεψη


[Την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014, έγινε Έκτακτη Συνδιάσκεψη του ΕΕΚ ενόψει των επικείμενων πρόωρων εκλογών. Μετά από πλατιά συζήτηση η πρόταση της Κεντρικής Επιτροπής για αυτόνομη κάθοδο του τροτσκιστικού κόμματος, παρ' όλους τους ασφυκτικούς περιορισμούς του χρόνου και τους δυσβάστακτους οικονομικούς όρους, ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία.
Η πρόταση εκλογικής συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λόγω των διαφορών που ήδη είχαν εκφραστεί και δημόσια και στη συνάντηση των αντιπροσωπειών και προπαντός λόγω της μονομερούς δημιουργίας τετελεσμένων με τη συμφωνία εκλογικής συμμαχίας μεταξύ ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πρωτοβουλίας για μια Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση, απερρίφθη ομόφωνα]

1. Η οικονομική χρεoκοπία της χώρας και η κοινωνική διάλυση έχουν αναχθεί σε οξύτατη κρίση πολιτικής εξουσίας. Η καταρρέουσα μνημονιακή κυβέρνηση δεν μπορεί πια να κυβερνήσει και μια διάδοχη κυβέρνηση “με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ” δεν είναι βιώσιμη εναλλακτική λύση ούτε για την άρχουσα τάξη ούτε για τις ίδιες τις λαϊκές μάζες που πιθανόν να την αναδείξουν στις κάλπες.

Η φυγή προς τα εμπρός του Σαμαρά με την απόπειρα τερματισμού του μνημονίου και την κακοστημένη φάρσα του success story κατέληξε σε ιλαροτραγωδία. Η τρόικα, και προπαντός το ίδιο το ΔΝΤ κι ο Σόιμπλε τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια της μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου απαιτώντας νέα λαοκτόνα μέτρα, επισπεύδοντας έτσι την προεδρική εκλογή και πιθανές πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τελεσίγραφο είχε σαν τελικό αποδέκτη όχι τον δεξιό πρωθυπουργό που φεύγει αλλά τον αριστερό που έρχεται. Ο κυνικός εκβιασμός της ΕΕ είναι σαφής: ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποταχθεί διαψεύδοντας τις λαϊκές προσδοκίες είτε θα συντριβεί από τις “αγορές” για να δοθεί το μήνυμα και στην Ισπανία του Ποδέμος και την Ιρλανδία του Σιν Φαίην.
Από την μεριά της ΕΕ, δεν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμού καθώς βυθίζεται στην ύφεση, την υπερχρέωση, τον αποπληθωρισμό κι η συστημική καπιταλιστική κρίση από την περιφέρεια, τώρα απειλεί τον σκληρό πυρήνα της, την Ιταλία, τη Γαλλία και την ίδια την Γερμανία. Από την άλλη, η μεν δεξιά πολιτική της υποταγής στην τρόικα και το κεφάλαιο ξεπερνάει πια κάθε όριο της λαϊκής αντοχής, η δε πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για μείωση της λιτότητας μέσα από διαπραγμάτευση και συμβιβασμό με την ΕΕ, το ΔΝΤ, το διεθνές και ελληνικό κεφάλαιο, ξεπερνάει τα όριά τους που θέτει η ίδια η επιδεινούμενη κρίση του καπιταλισμού.
Η αντίδραση ετοιμάζεται για την αναμέτρηση, ενισχύοντας τις θέσεις της σε κράτος, παρακράτος, κατασταλτικούς, δικαστικούς, ιδεολογικούς μηχανισμούς και φασιστικές συμμορίες για να μετατρέψει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε “αριστερή παρένθεση” πριν την ακροδεξιά ρεβάνς και την αντεπανάσταση.
Οι επερχόμενες εκλογές είναι αναμφισβήτητα ένα κρίσιμο επεισόδιο στη νέα φάση της ταξικής πάλης. Πάντως, όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, το σίγουρο είναι ότι δεν θα λύσει αλλά θα οξύνει παραπέρα την κρίση πολιτικής εξουσίας και, τελικά, την κρίση ταξικής κυριαρχίας. Η κυρίαρχη καπιταλιστική τάξη αδυνατεί να βγάλει την κοινωνία από την κρίση του συστήματός της. Μόνον η εργατική τάξη, υποστηριζόμενη από τα λαϊκά στρώματα που η κρίση καταστρέφει, μπορεί να δώσει διέξοδο από την κρίση, οργανώνοντας την έξοδο από το σύστημα, την αστική κυριαρχία και την ιμπεριαλιστική επικυριαρχία, προς τον διεθνή σοσιαλισμό στην περιοχή, στην Ευρώπη, στον κόσμο.
Καθώς στο επίκεντρο βρίσκεται η ίδια η κρίση εξουσίας, το κατεξοχήν ζήτημα της επαναστατικής στρατηγικής, η αναγκαία τακτική στην ταξική πάλη και στην εκλογική μάχη, το μεταβατικό πρόγραμμα, η στάση απέναντι σε χρέος, “λιτότητα” και ΕΕ, τα μέτωπα, οι συμμαχίες κ.λπ. απορρέουν και συνδέονται με αυτήν την θεμελιώδη εκτίμηση.

2. Η επόμενη μάχη δίνεται στο εχθρικό πεδίο του ελεγχόμενου από το κεφάλαιο, τα συστημικά κόμματα και ΜΜΕ κοινοβουλευτισμού που πνίγει την αριστερή και προπαντός την επαναστατική φωνή. Αλλά γίνεται σε συνθήκες προχωρημένης αποσύνθεσης αυτού του αστικού κοινοβουλευτισμού και λαϊκής κατακραυγής.
Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής με την αποπνικτική δυσοσμία των σκανδάλων, των “μεταγραφών”, των εξαγορών, των εκβιασμών, του αλληλοχαφιεδισμού, επιτάχυνε τη σήψη του πολιτικού συστήματος. Ξεσκέπασε εντελώς ένα Κοινοβούλιο-ζόμπι που επικυρώνει προειλημμένες αποφάσεις. μέσα σε ένα καθεστώς “έκτακτης ανάγκης”. Στο όνομα της αστικής δημοκρατίας που πεθαίνει, οι κρατούντες, για τις ανάγκες του ταξικού πολέμου, στήνουν φυλακές τύπου Γ όχι απλά για τους κρατουμένους αλλά για την φυλάκιση κάθε αντίστασης, τον εγκλεισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας. Οι εκλογές δεν θα ξανανιώσουν τον νεκροζώντανο κοινοβουλευτισμό, όσο κι αν φουντώνουν οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες μαζί με την προσδοκία ανάδειξης μέσα από τις κάλπες μιας “αριστερής διακυβέρνησης”.
Οι δρόμοι της ελευθερίας δεν περνούν μέσα από εκλογικές “αυτοδυναμίες” ή κοινοβουλευτικούς συνασπισμούς και συμβιβασμούς αριστερών με κεντροαριστερούς ή και δεξιούς εθνικιστές τύπου ΑΝΕΛΛ αλλά μέσα από την εργατική-λαϊκή αυτοοργάνωση και μαζική πάλη για την εργατική εξουσία, την εξουσία των “από κάτω” ενάντια στην εξουσία των “από πάνω”. Το σύστημα έφτασε στα όριά του άρα πρέπει και μπορεί να ανατραπεί.

3. Η μνημονιακή κυβέρνηση κι η Αξιωματική Αντιπολίτευση διαγκωνίζονται να πείσουν το λαό για το ποιος θα είναι, τον Φεβρουάριο του 2015, “ο πιο αξιόπιστος και αποτελεσματικός διαπραγματευτής με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ”, τα δεξιά “οικεία πρόσωπα” στον Γιούνκερ, τον Μοσκοβισί και την Μέρκελ ή ο “πιο σκληρός”, ο “αριστερός διαπραγματευτής”. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν υπάρχει περιθώριο πραγματικής διαπραγμάτευσης. Από τη μια, τα φιρμάνια του Βερολίνου, των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον δεν είναι διαπραγματεύσιμα και από την άλλη, η ζωή μας, η ζωή του λαού έφτασε στα όριά της, αν δεν τα έχει ήδη ξεπεράσει και δεν είναι διαπραγματεύσιμη από κανένα.
Δεν διαλέγουμε διαπραγματευτή της ζωής μας! Τα μνημόνια δεν θα τα σκίσει καμιά αστική κυβέρνηση αλλά ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός με όπλο την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας μέχρι την κατάργησή τους και την αλληλένδετη διαγραφή του χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους!
Όποιος κι αν εκλεγεί, η μοναδική επιλογή είναι ο ταξικός αγώνας. Αν, το πιθανότερο, ανατραπεί η ετοιμόρροπη Δεξιά, δεν πρέπει να υπάρξει ούτε μέρα ούτε ώρα ανάπαυλας, καμιά ολιγωρία, αδράνεια, αναμονή, ή “περίοδος χάριτος” στη νέα κυβέρνηση. Αμέσως πρέπει να ασκηθεί η ισχύς του λαού με κινητοποιήσεις κάθε μορφής και με αυτο-οργάνωση των δυνάμεών του σε γειτονιές, δημόσιους χώρους, τόπους δουλειάς και σπουδής.. Εάν η υπόθεση της απελευθέρωσης από τα δεινά αφεθεί ή ανατεθεί στα χέρια των “διαπραγματευτών” θα κερδίσει η ντόπια και διεθνής αντίδραση που καραδοκεί και ήδη ετοιμάζει την ρεβάνς. Η νίκη είναι ζήτημα στρατηγικό, ζήτημα οργάνωσης της πάλης για την εξουσία των ίδιων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων, των ανέργων κι εργαζομένων, των φτωχών και νεόφτωχων της μνημονιακής λαίλαπας.

4. Το ΕΕΚ δεν αδιαφορεί ούτε σνομπάρει πολιτικά τις πλατιές λαϊκές μάζες που προσβλέπουν σε μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ για να πάρουν έστω μιαν ανάσα από την μνημονιακή ασφυξία. Δεν κρατάμε στάση ίσων αποστάσεων ούτε ισοπεδώνουμε τις διαφορές Δεξιάς και ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάνει το σταλινικό ΚΚΕ. Αφουγκραζόμαστε την λαϊκή αγωνία και είμαστε έτοιμοι για κοινή δράση ενάντια στην τρόικα, το μνημονιακό μπλοκ, την μαυρογαλαζοπράσινη Δεξιά και τον κοινό ταξικό εχθρό.
Αναγνωρίζουμε τους όρους αλλά και τα όρια της μαζικής στροφής προς τα αριστερά που από το 2012 πήρε την μορφή στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ όχι πια σαν δύναμης αντιπολίτευσης και πίεσης στην εξουσία αλλά σαν εναλλακτικής κυβέρνησης της Αριστεράς. Μαζί με τις ελπίδες των πολλών, δεν αγνοούμε τις βλέψεις ορισμένων “πρώην” μνημονιακών, “πρώην” ΠΑΣΟΚων, της “πρώην κυβερνώσας Αριστεράς”, κεντροαριστερών και άλλων λαμογιών που ζητούν στον ΣΥΡΙΖΑ μια κολυμπήθρα για τις δημόσιες αμαρτίες τους και πρόσβαση στην κουτάλα για το μέλι της αστικής εξουσίας. Προπαντός δεν μας διαφεύγουν μηχανισμοί, “επιχειρηματικοί κύκλοι” και πολιτικά πρόσωπα που στο όνομα των “αναγκαίων συμμαχιών μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ” ετοιμάζουν από τώρα τα στενά περιθώρια, πάντα μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και την ΕΕ, στα οποία θα κινηθεί αύριο μια τέτοια κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας.
Ήδη η αποδοχή μιας τέτοιας ταξικής συνεργασίας, που μόνον ενάντια στα συμφέροντα των εργατών και του λαού μπορεί να δράσει, φαίνεται στις δηλώσεις νομιμοφροσύνης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για “συνέχεια του Κράτους” σε συνθήκες κρίσης της κρατικής εξουσίας του κεφαλαίου, για παραμονή στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ σε συνθήκες ασφυκτικής ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας και γεωπολιτικών απειλών.

Καλούμε τις δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία, τη διανόηση που στηρίζουν ή επενδύουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ να απαιτήσουν από την ηγεσία του να έρθει σε ρήξη με την αστική τάξη, το πολιτικό της προσωπικό, όλους τους καιροσκόπους και μνηστήρες της εξουσίας. Να έρθει σε ρήξη με την πολιτική αποδοχής της “συνέχειας του Κράτους” και των συμφωνιών του με τον ιμπεριαλισμό, την αντιλαϊκή πολιτική προσαρμογής στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό, την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ.

Σε κάθε βήμα της λαϊκής βάσης προς αυτήν την κατεύθυνση θα βρεθούμε στο πλευρό της, διατηρώντας την πολιτική μας ανεξαρτησία, την κριτική μας, και προειδοποιώντας ότι οι ρεφορμιστές ηγέτες δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι για τέτοιες αναγκαίες ρήξεις. Το δείχνουν ήδη με τις καθησυχαστικές δηλώσεις τους προς το κεφάλαιο και την ΕΕ, με τις πράξεις τους, ιδιαίτερα με το πρόγραμμά τους.
Δεν μπορεί να πάψει η λιτότητα χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους και χωρίς απαλλαγή από τα δεσμά και τους δεσμοφύλακες ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Λιτότητα, χρέος και τρόικα είναι τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας και δεν μπορείς να κόψεις το ένα αφήνοντας το άλλο στην θέση του. Το λιγότερο κι από ανεπαρκές “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” θέλει να αδειάσει λίγο τον ωκεανό των λαϊκών βασάνων με το κουταλάκι του γλυκού. Κι η υποταγή στη “συνέχεια του κράτους” ανοίγει το δρόμο σε μια τραγωδία τύπου Χιλής.
Για να υπάρξει ψωμί, δουλειά, υγεία, παιδεία, ελευθερία, χρειάζεται ανατροπή και έξοδος από το σύστημα που απειλεί να μας θάψει στα ερείπια της χρεοκοπίας του. Απαιτείται ριζική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε νέες κοινωνικές, σοσιαλιστικές βάσεις, με τον σχεδιασμό της σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, εθνικοποιήσεις των στρατηγικών τομέων, χωρίς αποζημίωση στους μεγαλοκαρχαρίες, κάτω από εργατικό έλεγχο κι εργατική διαχείριση.
Ένα ισχυρό Ενιαίο Μέτωπο όλων των εργατικών και λαϊκών οργανώσεων, κινήσεων, συλλογικοτήτων, όλων των εστιών αντίστασης στην κρίση που υπάρχουν ή πρέπει να δημιουργηθούν και να αναπτυχθούν παραπέρα, όλου του λαού της Αριστεράς και του αντρεπτικού κινήματος -από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως το ΕΕΚ, τις άλλες αριστερές οργανώσεις, τους αναρχικούς και τον αντιεξουσιαστικό χώρο- για να συντριβεί η αντίδραση, η ιμπεριαλιστική επικυριαρχία, το αστυνομικό κράτος και το φασιστικό παρακράτος, η κοινωνική σκλαβιά, για να ανοίξει ο δρόμος της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης που για το ΕΕΚ δεν είναι άλλη από τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό.

5. Η κρίση δεν είναι ελληνική ιδιορρυθμία αλλά παγκόσμια κι επίκεντρο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης είναι η Ευρώπη. Διέξοδος οριστική από την κρίση δεν υπάρχει εάν μείνει στα πλαίσια μιας μόνης χώρας, με εθνική αναδίπλωση και περιχαράκωση. Ο οικονομικός εθνικισμός που προκάλεσε τραγωδίες στον μεσοπόλεμο κι έφερε τον παγκόσμιο πόλεμο ξαναφουντώνει, προπαντός στην ΕΕ, με ακροδεξιό, δεξιό ή και “αριστερό” πρόσημο, λόγω των μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού της ΕΕ και των κυβερνήσεών της. Αν παλιότερα αποδείχτηκε ατελέσφορος και καταστροφικός, σήμερα γίνεται μια αντιδραστική ουτοπία που εγκυμονεί ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές. Το ΕΕΚ λέει απερίφραστα: κανένας συμβιβασμός με τον ολέθριο οικονομικό εθνικισμό έστω και με “αριστερό” πρόσημο. Η σωτηρία του λαού απαιτεί μια κοινωνική επανάσταση. Η επαναστατική πάλη μπορεί να αρχίσει στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα αλλά η νίκη της δεν μπορεί να ολοκληρωθεί παρά σε διεθνή κλίμακα, με τη συνένωση όλων των κοινωνικών ανατρεπτικών αγώνων για την σοσιαλιστική ενοποίηση της περιοχής μας και της Ευρώπης πάνω στα ερείπια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

6. Όλες οι ανάγκες, οι ευκαιρίες και οι κίνδυνοι της ιστορικής στιγμής που ζούμε απαιτούν να σφυρηλατηθεί η πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης και να διαφυλαχθεί από νέες Βάρκιζες. Τούτο καθιστά όσο ποτέ απαραίτητη κι επείγουσα την ανεξάρτητη πολιτική παρέμβαση των επαναστατικών δυνάμεων, της επαναστατικής Αριστεράς και του ΕΕΚ στην επικείμενη κρίσιμη για τον λαό εκλογική μάχη.
Μ' αυτό το σκεπτικό οργανώσαμε στις 15 Δεκεμβρίου στη Νομική Σχολή Αθήνας ανοιχτή συγκέντρωση-συζήτηση με τίτλο “Στο δρόμο του Δεκέμβρη - η επαναστατική απάντηση στην κρίση” παρουσιάζοντας την πρόταση του ΕΕΚ και προσκαλώντας τις άλλες οργανώσεις της εκτός των τειχών Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανταποκρίθηκε και δύο εκπρόσωποί της, από το ΝΑΡ και το ΣΕΚ, συμμετείχαν και πήραν τον λόγο. Στις 18 Δεκεμβρίου έγινε συνάντηση αντιπροσωπειών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΕΕΚ (βλ. Ανακοίνωση του ΠΓ του ΕΕΚ της 20ης Δεκεμβρίου και το Κοινό Ανακοινωθέν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΕΚ της 22ης Δεκεμβρίου).
Τόσο στην ανοιχτή εκδήλωση όσο και στη συνάντηση των αντιπροσωπειών, πέρα από τη συμφωνία σε επιμέρους προγραμματικά σημεία (όπως είναι η διαγραφή χρέους, οι εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση, ο εργατικός έλεγχος), το ΕΕΚ επέμεινε στην προοπτική της εργατικής εξουσίας ως την επαναστατική αντισυστημική απάντηση στην κρίση εξουσίας και σε αντιπαράθεση με την κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορηματικά απέρριψε κάθε συμβιβασμό με τον “αριστερό” εθνικισμό και συνεπώς τη σύμπραξη με σχηματισμούς όπως είναι το Σχέδιο Β και η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση (ΠΑΜΕΣ), η οποία έκανε και εκδηλώσεις με γνωστούς εκπρόσωπους του “αριστερού πατριωτικού ρεύματος” από την ιμπεριαλιστική Γαλλία και Ιταλία.
Δυστυχώς, η πλειοψηφία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με ευθύνη του ΝΑΡ και των ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ (που συμπράττουν και στην ΠΑΜΕΣ), όχι μόνο δεν πήραν υπόψη τους τις κριτικές επισημάνσεις του ΕΕΚ αλλά και υπέγραψαν πανηγυρικά πολιτική-εκλογική συμμαχία με την ΠΑΜΕΣ. Το Σχέδιο Β, που συμμετέχει εξαρχής στην εν λόγω Συμπόρευση και την ώρα που τα “βρίσκανε” με την πλειοψηφία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν έχει κανένα πρόβλημα να προβάλει προκλητικά τον εθνικισμό του και τον δραχμοφετιχισμό του. Μέλη του Σχεδίου Β συνυπογράφουν στις 19 Δεκεμβρίου 2014 (την επομένη της συνάντησης με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) κοινή δημόσια δήλωση “για την δημιουργία ενός δημοκρατικού πατριωτικού πόλου” με το ΕΠΑΜ του Καζάκη και την “Δραχμή”, την αόρατη δια γυμνού οφθαλμού “κίνηση” του... Κατσανέβα!!
Φυσικά, το ΕΕΚ ποτέ δεν μπορεί να συμπράξει με τέτοιον διασυρμό ακόμα και του ονόματος της επαναστατικής Αριστεράς, με πρόσχημα να κερδηθούν τα ρεύματα που τείνουν να διαφοροποιούνται από τον ρεφορμισμό και στρέφονται προς τα αριστερά”. Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι οι “πατριώτες” της Συμπόρευσης δεν σπάζουν από τον ρεφορμισμό και βρίσκονται σίγουρα στα δεξιά του ΚΚΕ αλλά και δυνάμεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που δεν κρύβουν την κριτική τους στάση.
Χωρίς να κατηγορηθούμε για “επέμβαση στα εσωτερικά” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την ευθύνη και το θάρρος μιας συντροφικής σχέσης που συγκροτήθηκε σε κοινούς αγώνες δεκαετιών, καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και ειδικότερα του ΝΑΡ και της ν. ΚΑ, να επανεξετάσουν και να απορρίψουν την καιροσκοπική αυτή εκλογική -πολιτική συμμαχία και την καταβαράθρωση στον βάλτο του“αριστερού” εθνικισμού.

7. Μέσα στις συγκεκριμένες, εξαιρετικά πιεστικές από πλευράς χρόνου και οικονομικών απαιτήσεων συνθήκες, το ΕΕΚ πρέπει να αναλάβει στους ώμους του την πάλη για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης και τον προλεταριακό διεθνισμό και να κατέβει ανεξάρτητο στις εκλογές. Η φωνή του ΕΕΚ πρέπει να γίνει η φωνή της κοινωνικής επανάστασης, φωνή μειοψηφική, έστω, αλλά ασυμβίβαστη κι ανυπόταχτη. Πρέπει να δείξουμε τη μόνη διέξοδο, να συζητήσουμε με τον λαό όσο πιο πλατιά μπορούμε, να τον κινητοποιήσουμε από τώρα για την επαύριο της ορατής ήττας των μνημονιακών, να στρατολογήσουμε και να οργανώσουμε δυνάμεις για την επανάσταση, να εκπαιδεύσουμε και να εκπαιδευτούμε σαν πρωτοπόροι μαχητές γαι τις ιστορικές μάχες που έρχονται. Ο τρόπος ύπαρξης, ο λόγος ύπαρξης του ΕΕΚ είναι η ασίγαστη πάλη για την διεθνή διαρκή επανάσταση κάτω από τους πιο διαφορετικούς, πολλές φορές εξαιρετικά δυσμενείς, όρους, αψηφώντας εμπόδια και αντίπαλους στον δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης και του κομμουνισμού.

Ας τολμήσουμε ξανά, ας δράσουμε αποφασιστικά, ας σηκώσουμε το γάντι της ιστορικής πρόκλησης!

26 Δεκεμβρίου 2014
[εγκρίθηκε την Kυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014]

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΒΟ

0 σχόλια
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΒΟ
ΕΞΩΔΙΚΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ & ΤΣΑΡΑΜΠΟΥΛΙΔΗΣ


Εδώ και 5 ολόκληρα χρόνια η εργατική τάξη δέχεται μια ανελέητη επίθεση από Κυβέρνηση και Κεφάλαιο, με έναν ορυμαγδό μνημονιακών μέτρων που έχουν καταρρακώσει μισθούς και δικαιώματα και έχουν οδηγήσει εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανεργία και την ανέχεια.
Η εργατική τάξη βρέθηκε σχεδόν ανυπεράσπιστη απέναντι σε αυτή την επίθεση καθώς τα επίσημα θεσμοθετημένα συνδικαλιστικά όργανα επέδειξαν παθητικότητα και όσες φορές ήταν αναγκαίο να εμποδίσουν τη κλιμάκωση και μαζικοποίηση των εργατικών αγώνων, υπονόμευσαν προδοτικά τους αγώνες, αρνούμενα να τους κλιμακώσουν δίνοντας τους διαρκή χαρακτηριστικά, περιορίζοντας τον εαυτό τους στην διεξαγωγή αναποτελεσματικών 24ωρων απεργιακών κινητοποιήσεων που οδηγούν στην ήττα και την απογοήτευση. Αντί όμως να απολογηθούν για την κατάσταση απαξίωσης που έχουν οδηγήσει το εργατικό κίνημα, έχουν το θράσος και απειλούν με διώξεις αυτούς που τολμούν να καταδείξουν τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με τις κυβερνήσεις που χρεοκόπησαν τη χώρα και τα επιτελεία του κεφαλαίου.
Με εξώδικο που απέστειλαν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Ιωάννης Παναγόπουλος και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης, συνεπικουρούμενοι από την προσκείμενη σε ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ πλειοψηφία του Σωματείου Εργαζομένων ΕΛΒΟ, ενάντια στην συνδικαλιστική παράταξη «Πρωτοβουλία για την Ενότητα Εργαζομένων ΕΛΒΟ» και στους εκπροσώπους της, προσπαθούν να αποποιηθούν τις πολιτικές κατηγορίες που αναφέρονται σε προκήρυξη που εκδόθηκε για την απεργιακή κινητοποίηση της 27ης Νοεμβρίου και καταφερόταν ενάντια στους «εργατοπατέρες».

Συγκεκριμένα η ανακοίνωση ανέφερε:
«Για μια ακόμη φορά η Συνδικαλιστική εργατοπατερία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους σε απεργία εθιμοτυπικού χαρακτήρα.
Κάθε χρόνο την παραμονή της ψήφισης του προϋπολογισμού με απεργία «τουφεκιά στον αέρα» προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους και να διαιωνίσουν τα προνόμια τους κοροϊδεύοντας ταυτόχρονα τους εργαζόμενους της χώρας.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου που ψελλίζει ευχές για την αλλαγή πολιτικής, χωρίς να ζητάει την άμεση πτώση της αντιλαϊκής συγκυβέρνησης
Στην Απεργία της 27ης Νοεμβρίου συμμετέχουμε όχι πια σαν ουρές των επαγγελματιών συνδικαλιστών αλλά για να αναδείξουμε το πρόβλημα της ΕΛ.Β.Ο. ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ. […]
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛ.Β.Ο. ή ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ή ΘΑ ΑΝΑΤΕΘΕΙ στους ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΥΣ ΜΕΣΙΤΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΗΤΤΗΘΕΙ». 

Αυτή την ανακοίνωση εξέλαβαν ως συκοφαντική και υβριστική που προσβάλλει βάναυσα την φήμη τους και την αξιοπιστία τους οι «ηγέτες» του συνδικαλιστικού κινήματος, γι’ αυτό και απαιτούν από τους εργαζόμενους της ΕΛΒΟ να την ανακαλέσουν και να την διαψεύσουν εγγράφως εντός 3ημερών για να μην τους σύρουν στα δικαστήρια.
Αναμφίβολα όποιος έχει και την στοιχειώδη επαφή με το συνδικαλιστικό χώρο γνωρίζει πως η ανακοίνωση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας δεν αποτελεί ούτε κάποια καινοτομία, ούτε βέβαια περιγράφει κάτι πέρα από τη ζοφερή πραγματικότητα. Γι'αυτό το λόγο γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η έκρηξη των εργατοπατέρων και η σπασμωδική τους αντίδραση κρύβει από πίσω κάποια βαθύτερα αίτια.
Μην ξεχνάμε ότι η ΕΛΒΟ, μια από τις τελευταίες και σημαντικότερες βιομηχανίες της χώρας, που παράγει από λεωφορεία και φορτηγά έως και οχήματα του στρατού, εδώ και έναν σχεδόν χρόνο βρίσκεται σε καθεστώς εκκαθάρισης και οδηγείται με συντονισμένα βήματα στο λουκέτο, παρόλες τις υποσχέσεις της κυβέρνησης και της φιλοκυβερνητικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας περί του αντιθέτου.
Μην ξεχνάμε επίσης πως η ηγεσία τους σωματείου της ΕΛΒΟ ήταν αυτή που έσπευσε να συναντηθεί με τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής στην Βουλή (πριν αυτοί προφυλακιστούν) για να ζητήσει υποστήριξη για το ζήτημα του εργοστασίου και υιοθετούσε την αντίληψη των "εσωτερικών εχθρών" στην αμυντική βιομηχανία για όσους διαφωνούσαν με τους χειρισμούς της και τις αντιλήψεις της.
Αυτές τις αντιλήψεις φαίνεται πως ενστερνίζεται ο Παναγόπουλος, η ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, γι' αυτό και προσπαθώντας να βγουν από το αδιέξοδο που βρίσκονται, επιχειρούν να τρομοκρατήσουν με αγωγές και μηνύσεις τους εργαζόμενους που δεν συμβιβάζονται με την λογική της ανεργίας και είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν μαχητικά ενάντια στα σχέδια της Κυβέρνησης για ξεπούλημα του εργοστασίου.
Οι γραφειοκράτες πρέπει να γνωρίζουν πως όσο και να προσπαθούν να το αποτρέψουν οι μέρες που ηγεμόνευαν και χειραγωγούσαν το κίνημα, προς όφελος του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Είναι καιρός να παλέψουμε για την δημιουργία Ανεξαρτήτων Κέντρων Αγώνα Εργατών, χωρίς γραφειοκράτες και διαμεσολαβητές, για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας με στόχο την ανατροπή κάθε αστικής κυβέρνησης και την θεμελίωση της Εργατικής Εξουσίας.

Στη περίπτωση που οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες πραγματοποιήσουν την απειλή τους και οι εργάτες συρθούν στα δικαστήρια, πρακτική συνηθισμένη από τους καπιταλιστές, οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές θα έχουν την ευκαιρία να δουν σύσσωμο το εργατικό κίνημα και τις οργανώσεις του να στηρίζουν τους αγωνιστές εργάτες της ΕΛΒΟ.


EΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Κ.Ο. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
21/12/14

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

0 σχόλια
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 6 ΧΡΟΝΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
Σάββατο 06/12, 12:00, Καμάρα




ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου η νέα γενιά παραμένει στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. 
Δεν είναι μόνο ο Σαμαράς, ο Λοβέρδος και οι Φορτσάκηδες υποτακτικοί τους που στέλνουν τα ΜΑΤ στη Νομική, την ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο ή στα κατειλημμένα σχολεία. 
Είναι οι διεθνείς “ομόλογοί” τους που συγκαλύπτουν τη δολοφονία του 18χρονου αφροαμερικανού Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουνσον των ΗΠΑ από τις σφαίρες λευκού αστυνομικού. Είναι οι μπάτσοι του Ερντογάν που δολοφόνησαν τον 15χρονο Μπερκίν Ελβάν τον περασμένο Μάιο στην Τουρκία, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο της Τουρκίας όπως έγραψαν οι σύντροφοί μας από την άλλη όχθη του Αιγαίου. 
Η τραγωδία της “γενιάς του Δεκέμβρη” συμπυκνώνεται -με ιδιαίτερο τρόπο- στο δράμα του φίλου του Αλέξανδρου, Νίκου Ρωμανού ο οποίος έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού διεξάγει έναν αγώνα αξιοπρέπειας, με απεργία πείνας, διεκδικώντας το δικαίωμά του στις εκπαιδευτικές άδειες – δικαίωμα που αναγνωρίζουν και οι αστικοί νόμοι.
Η νέα γενιά η οποία δεν έχει κανένα μέλλον πέρα από τη μαζική ανεργία και την ελαστική εργασία είναι στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής γιατί δεν υπάρχουν “ειρηνικά” μέσα για να την ελέγξουν.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 παραμένει η εμβληματική “πρώτη πολιτική έκρηξη της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης”, αλλά η νεολαία διπλά σε όλες τις γενιές των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων τάξεων έχει συσσωρεύσει σημαντικές εμπειρίες επαναστατικής πάλης τα τελευταία έξι χρόνια. Η εξέγερση στο Φέργκιουνσον που έχει αγκαλιάσει τις ΗΠΑ -το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού- στέκεται δίπλα στην εξέγερση στο Μεξικό ενάντια στη δολοφονία των 43 φοιτητών από παρακρατικούς και την αστυνομία και την κατάληψη του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ. Η νεολαία αντιμέτωπη με τις συνέπειες ενός παρατεταμένου και άλυτου παγκόσμιου κραχ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντλεί τα μαθήματα από μια πραγματική ταξική αναμέτρηση στην πάλη της για δουλειά, ελευθερία, μόρφωση, αξιοπρέπεια. 
Οι μνήμες από τους αγώνες των μαύρων πανθήρων, το κίνημα ενάντια στον πόλεμο Βιετνάμ στις ΗΠΑ ή το φοιτητικό κίνημα στο Μεξικό, συναντούν από τη μακρινή δεκαετία του '60 ένα νέο αναπτυσσόμενο παγκόσμιο επαναστατικό κύμα, τις επαναστάσεις που συγκλόνισαν τον αραβικό κόσμο, το ηρωικό Κομπάνι και τον επαναστατικό αγώνα στην Ουκρανία ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Δεν έχουμε μπροστά μας απλώς “της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία”. Όλοι οι πυλώνες της οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας για να ξεπεραστεί η επαναστατική κρίση της δεκαετίας του '60 και του '70, δηλαδή ό,τι ονομάστηκε “νεοφιλελευθερισμός”, δεν έχουν απλώς καταρρεύσει, αλλά έχουν μετατραπεί σε παράγοντες διαρκούς αποσταθεροποίησης.
Δεν βρισκόμαστε μπροστά ούτε σε μια νέα εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Αν ο λαός με επικεφαλής τη νέα γενιά εξέγερθηκεε το 2008 ενάντια στην προοπτική μιας ζωής χωρίς μέλλον, η ζωή χωρίς μέλλον είναι παρούσα σήμερα. Οι 700.000 νέοι άνεργοι, η επέκταση της ελαστικής απασχόλησης επίσημα στο 1/3 των εργαζομένων, η εκτόξευση της ανεργίας της νεολαίας στο 65% δεν είναι τάσεις, είναι το υπαρκτό πλαίσιο της κοινωνικής ασφυξίας η οποία πλήττει πρώτα από όλους -φυσικά- τη νέα γενιά.
Η καθεστωτική κρίση που εγκαινίασε η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν έκλεισε με την άνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ το 2009. Αντίθετα, το καθεστώς της αστικής εξουσίας έχει μετατραπεί σε ερείπια εξαιτίας της αδυναμίας του να διαχειριστεί τις συνέπειες της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού.
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου σήμερα βρίσκεται επικεφαλής των ερειπίων του πολιτικού συστήματος των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους που έχει εκτοξευτεί στο 175% του ΑΕΠ, μια νέα συμφωνία με την Τρόικα και νέα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού (δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, περικοπές συντάξεων, απαγόρευση απεργιών) σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες της νέας φάσης της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού δεν συμπίπτει μόνο με μια νέα πολιτική κρίση της καταρρέουσας κυβέρνησης. Συμπίπτει πρωτίστως με τη δυναμική εμφάνιση της νέας γενιάς -και ιδιαίτερα του φοιτητικού κινήματος- στο προσκήνιο της ταξικής πάλης.
Η επιστράτευση του κράτους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο πλευρό της πανεπιστημιακής ελίτ για να καταστείλουν τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος ενάντια στον αυταρχισμό, τις διαγραφές φοιτητών και τα νέα λουκέτα στις σχολές εκφράζει τον φόβο της άρχουσας τάξης μπροστά στη μετατροπή των σχολών σε κέντρα αγώνα της νεολαίας και της εργατικής τάξης, όπως εμβρυακά είχε συμβεί το Δεκέμβρη του 2008.
Οι εμπειρίες του εργατικού κινήματος και ολόκληρου του λαού από τις Γενικές Απεργίες του 2010-2012 και τα πέντε χρόνια πάλης ενάντια στα Μνημόνια μπορούν να αποτελέσουν ένα εκρηκτικό μείγμα, αν συνενωθούν με την επαναστατική δυναμική της νεολαίας που προλεταριοποιείται βίαια.
Η 6η Δεκέμβρη του 2014 δεν μπορεί να είναι απλά μια επέτειος. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κρίσιμο σταθμό της προετοιμασία μιας νέας εξέγερσης.
Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να βρεθεί στην πρώτη γραμμή αυτής της προετοιμασίας με ένα σχέδιο δράσης καταλήψεων διαρκείας στα πανεπιστήμια και την μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα ολόκληρης της νεολαίας (σπουδάζουσας, μαθητιώσας, εργαζόμενης και άνεργης). Ο μαχητικός αντιγραφειοκρατικός συντονισμός με το σύνολο της εργατικής τάξης, στην πάλη για την οργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και της Τρόικας στους δρόμους, μπορεί να δυναμιτίσει κάθε σενάριο κοινοβουλευτικής διαχείρισης της λαϊκής οργής, ανοίγοντας το δρόμο σε επαναστατικές πολιτικές εξελίξεις.
Ενάντια στην ανθρωπιστική καταστροφή και το κοινωνικό αδιέξοδο, ο μόνος δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας είναι αυτός της εξόδου από το ίδιο το σύστημα που προκαλεί το σύνολο των κοινωνικών δεινών. Η ανατροπή του καπιταλισμού, το τσάκισμα του καπιταλιστικού κράτους και η πάλη για μια επαναστατική κυβέρνηση στη βάση της εξουσίας της εργατικής τάξης αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο παγκόσμιος αταξικός και ανεξουσίαστος ελευθεριακός κομμουνισμός είναι το μόνο σύστημα που μπορεί να διαδεχθεί σε παγκόσμια κλίμακα τον παρακμασμένο καπιταλισμό που απειλεί να μας θάψει κάτω από τα συντρίμμια της κρίσης του. 


27 Νοέμβρη 2014
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Αντιφασιστική πορεία στην Πυλαία - Πέμπτη 04/12, 16:00, στο Δημαρχείο

0 σχόλια

Όλοι στην αντιφασιστική πορεία
την Πέμπτη 04/12
Ενάντια σε κάθε ομοφοβική/τρανσφοβική επίθεση

15:00 Καμάρα – Μηχανοκίνητη πορεία προς την Πυλαία
16:00 Δημαρχείο Πυλαίας – Πορεία


Διαβάστε την καταγγελία του ΕΕΚ εδώ:

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Γενική Απεργία 27 Νοέμβρη

0 σχόλια

Όλοι στην Γενική Απεργία στις 27 Νοεμβρίου
Ανεξάρτητη Ταξική Πορεία
Καμάρα 10:00





Τα εργατικά και λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση που απειλεί την ίδια τους την ύπαρξη και όχι απλά εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα. Δύο εκατομμύρια άνεργοι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά ποτέ, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες χρεοκοπούν κάτω από το βάρος της ακρίβειας των χρεών και της φορολόγησης, εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν ανασφάλιστοι και αποκλεισμένοι από την δημόσια υγεία και πρόνοια. Ότι είχε απομείνει από τα καλά της αστικής δημοκρατίας θάβονται από τα ρόπαλα των σωμάτων ασφαλείας και τους σουγιάδες των φασιστών. Την στιγμή που τα ΜΑΤ εισβάλλουν σε πανεπιστήμια και σχολεία και χτυπάνε φοιτητές και μαθητές πνίγοντας κάθε φωνή αντίστασης, η «τράπεζα θεμάτων» της ΓΣΕΕ είναι η διαχείριση της απελπισίας, η διεκδίκηση μεριδίων στο εμπόριο των ανέργων μέσα από άθλια προγράμματα επιμόρφωσης. Έτσι κι αλλιώς ο μισθός που ορίζει η σύμβαση της ΓΣΕΕ μόλις ξεπερνά τον μισθό των προγραμμάτων Voucher.

Έχει γίνει πια παράδοση, η κατάθεση του ετήσιου προϋπολογισμού από την εκάστοτε κυβέρνηση να συνοδεύεται από μια ετήσια ντουφεκιά στον αέρα από την ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ κήρυξε απεργία για της 27 Νοέμβρη διαμαρτυρόμενη για την φορολόγηση και την ταξική πολιτική της κυβέρνησης σε βάρος των αδυνάτων. Μερικούς μήνες πριν, πανηγύριζε την υπογραφή συλλογικής σύμβασης και την συμφωνία της με τους βιομήχανους, για την από κοινού στήριξη των μνημονιακών νόμων και της δανειακής σύμβασης για χάρη της ‘ανάπτυξης’. Συμφώνησε μισθούς στα 586 Ευρώ μικτά, ποσό που αντιστοιχεί σε 25 Ευρώ κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά κυρίως κατάφερε με την συμφωνία της να γίνει ο βασικός εγγυητής του παραμυθιού του Σαμαρά για έξοδο της χώρας από το ΔΝΤ και τα μνημόνια. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ο καλλίτερος σύμμαχος του Σαμαρά, ο χειρότερος κομπάρσος της ταξικής πάλης, αναζητά τον ρόλο της στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η οικονομική κατάρρευση, όχι πλάι στον αγωνιζόμενο λαό αλλά στα παλιά της αφεντικά. 

Η ανθρωπιστική κρίση που μαίνεται σε ολόκληρη την χώρα, για την ΓΣΕΕ όπως και για την μη επαναστατική και μη κομμουνιστική Αριστερά είναι ένα ‘αναγκαίο κακό’, μια ‘προσωρινή ατυχία’, ένας ‘λαθεμένος χειρισμός’ ή ακόμη μια ‘αναγκαστική τιμωρία για ένα σπάταλο λαό’. Ο ένοχος λαός πρέπει να δώσει λύση στον γόρδιο δεσμό του χρέους και της κατάρρευσης της παραγωγής. Για να σωθούν τα εργοστάσια θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν με νέα δάνεια. Τα δάνεια οδηγούν στην υπερχρέωση και σε νέα λουκέτα. Μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας το συνολικό χρέος της χώρας αγγίζει το 175% της συνολικής αξίας της παραγωγής. Οι υποσχέσεις για επαναδιαπραγμάτευση ή διαγραφή μέρους του χρέους είναι απλώς η απόδειξη της πολιτικής χρεοκοπίας σαν συνέπεια της οικονομικής χρεοκοπίας. Είναι η απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα και οι οργανώσεις του, δεξιές και αριστερές που υπόσχονται λύσεις εντός του καπιταλισμού είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Ήδη ετοιμάζονται να βάλουν τις υπογραφές τους στο νέο πακέτο μέτρων, στο νέο ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα, στην απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, στις νέες μειώσεις των συντάξεων, στην νέα απορρύθμιση – διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Η ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων θα είναι ξανά το ενέχυρο των δανείων του ΔΝΤ και της τρόικα.

Η εργατική τάξη πρέπει σε μια κατάσταση που αλλάζει ραγδαία να βρει τον προσανατολισμό της, να κατακτήσει την πολιτική και ιδεολογική ανεξαρτησία της από το κράτος, την κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους κομματικούς και συνδικαλιστικούς συνοδοιπόρους τους. Στις απεργιακές ντουφεκιές της ΓΣΕΕ να αντιπαρατάξει την γενική πολιτική απεργία διαρκείας, Να αναπτύξει μια επαναστατική ηγεσία, να δημιουργήσει μια επαναστατική ενότητα στην δράση, εργαζόμενων, ανέργων, φοιτητών, μαθητών απέναντι στον κοινό εχθρό. Η διάλυση του δημόσιου τομέα, η κατάρρευση της παραγωγής στον ιδιωτικό τομέα, η διάλυση της υγείας και της παιδείας, η κοινωνική αποσύνθεση είναι η βάση για την κατανόηση και την ενοποίηση όλων των στρωμάτων σε μια επαναστατική προοπτική. Για τη δημιουργία ανεξάρτητων κέντρων αγώνα που θα ενώνουν άνεργους, εργαζόμενους, μόνιμους και επισφαλείς εργαζόμενους, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενάντια στα αφεντικά το κράτος και την γραφειοκρατία. Για μια ενοποίηση στην βάση ενός προγράμματος άμεσων διεκδικήσεων με σκοπό την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από την φτώχεια και την ανεργία, ενταγμένο σε ένα πρόγραμμα μεταβατικών διεκδικήσεων για τον κομμουνισμό, για την εξουσία των ίδιων των παραγωγών.

19/11/14
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Επίθεση ναζιστών εναντίον διεμφυλικής

0 σχόλια
   Τα ξημερώματα της Κυριακής 16/11 δύο φασίστες με μπλούζες της Χρυσής Αυγής ξυλοκόπησαν άγρια μια τρανς γυναίκα και έναν περαστικό που έσπευσε να την υπερασπιστεί στην Πυλαία Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, όταν ο περαστικός κατήγγειλε το γεγονός στο τοπικό αστυνομικό τμήμα του είπαν ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι μήνυση κατά αγνώστων και "να μην περιμένει και πολλά πράγματα", παρ' ότι τους έδωσε περιγραφή του αυτοκινήτου με το οποίο διέφυγαν και τμήμα του αριθμού της πινακίδας του.
   Το γεγονός αυτό, τέσσερις μέρες πριν την παγκόσμια ημέρα μνήμης τρανς θυμάτων (20 Νοεμβρίου) και μία μόλις μέρα πριν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το '73, έρχεται να προστεθεί στον ολοένα αυξανόμενο αριθμό επιθέσεων φασιστών και φασιστοειδών εναντίων τρανς και γκέι ατόμων στην Θεσσαλονίκη. Οι φασίστες στοχεύουν σε οτιδήποτε "διαφορετικό" (μετανάστες, lgbtqi, εξαρτημένους, κτλ) όχι μόνο επειδή τους χαλάνε το τερατώδες übermensch πρότυπο που προτάσσουν, αλλά κυρίως επειδή στο πρόσωπο του κάθε αποκλεισμένου αναγνωρίζουν ολόκληρη της εργατική τάξη και όλους τους καταπιεσμένους - την δύναμη αυτή που μπορεί να ανατρέψει τους αστούς αφεντάδες τους και να τους τσακίσει. Για αυτό και η αστυνομία έσπευσε για άλλη μια φορά να τους καλύψει, γιατί αναγνωρίζει τους συνεργάτες της, τα μέλη της και τον κοινό σκοπό τους: την διαιώνιση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και της καταστολής.
   Δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε από την αστυνομία ούτε από τα αστικά δικαστήρια και τις αστικές κυβερνήσεις ότι θα δικαιώσουν ή πολύ περισσότερο θα προστατέψουν τα θύματα των ναζιστών. Μόνο η αυτοοργανωμένη εργατική τάξη μπορεί να περιφρουρήσει τους αγώνες και τις γειτονιές της. Είναι άμεση ανάγκη να δημιουργηθούν παντού ομάδες εργατικής αυτοάμυνας μέσα από συνελεύσεις γειτονιών και εργατικών χώρων, για να μπορούν όλοι οι "περιθωριακοί", τρανς, γκέι, λεσβίες, μετανάστες, κτλ, να ζουν ελεύθερα και χωρίς φόβο για την σωματική ή και ψυχική τους ακεραιότητα και οι φασίστες να μην τολμάνε να βγουν από τις τρύπες τους.
   Η Κ.Ο. Θεσσαλονίκης του ΕΕΚ καταγγέλει αυτήν και κάθε επίθεση προς lgbtqi άτομα και καλεί όλη την εργατική τάξη, τις αριστερές και αναρχικές συλλογικότητες, να οργανωθούν σε Ενιαίο Μέτωπο ενάντια σε αυτούς που οραματίζονται για μας την ομοιομορφία του νεκροταφείου.

  • Έμπρακτη αλληλεγγύη προς τα θύματα των ναζιστικών επιθέσεων.
  • Οργάνωση εργατικών πολιτοφυλακών σε γειτονιές και χώρους δουλειάς.
  • Τσακίστε τους φασίστες και το αστικό κράτος που τους στηρίζει.


Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
Κ.Ο. Θεσσαλονίκης

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

41 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

0 σχόλια

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ
ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ 17/11, 17:00, ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ




Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΤΑΞΗ!

Παραμονή της 41ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών-εντολοδόχος της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ο διαβόητος Φορτσάκης, διατάζει το λοκ άουτ της Νομικής Σχολής και της ΑΣΟΕΕ από τα ΜΑΤ. Η γελοία κυβέρνηση που απαρτίζεται από τα ερείπια των ερειπίων του πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης φοβάται μια εξέγερση της νεολαίας με επίκεντρο τα πανεπιστήμια, φοβάται πως η νεολαία μπορεί να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της πάλης ενός λαού που ματώνει μετά από πέντε χρόνια μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού.

Αν η καταστολή της κατάληψης της Νομικής από τη Χούντα το '73 οδήγησε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι Φορτσάκηδες και το κράτος σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης που υπηρετούν προσπαθούν να καταστείλουν προληπτικά τα Πολυτεχνεία της νέας γενιάς. Η ταξική πάλη όμως δεν υπακούει στα διατάγματα και τις αποφάσεις χωροφυλάκων.

Δεν είναι τυχαίο ότι βάζουν λουκέτο και ΜΑΤ μπροστά στη Νομική και την ΑΣΟΕΕ, δύο από τρία εμβληματικά Κέντρα Αγώνα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, της “πρώτης πολιτικής έκρηξης της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης”. Δεν τολμάνε όμως να αγγίξουν το Πολυτεχνείο, όσο δεν τολμάνε να βγάλουν τανκς στους δρόμους της Αθήνας.

Η κρατική τρομοκρατία και η καταστολή θα τσακιστεί στους δρόμους!

41 Νοέμβρηδες μετά την εξέγερση του Νοέμβρη του '73 τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν ιστορικά αδικαίωτα, ενώ το καθεστώς της Μεταπολίτευσης που υφάρπαξε τη νίκη της ανατροπής της χούντας από τα χέρια των μαζών της νεολαίας και της εργατικής τάξης έχει μετατραπεί σε συντρίμια. Η προσπάθεια τους να βαλσαμώσουν όμως την εξέγερση του Πολυτεχνείου και σαν άκακο εικόνισμα να μετατραπεί σε μια εθνική εορτή που τιμάται σε σχολικές επετείους αναγνωρίζεται πως απέτυχε παταγωδώς όταν κλείνουν τα πανεπιστήμια “εν όψει των εκδηλώσεων εορτασμού της 17ης Νοέμβρη” (ανακοίνωση για το λοκ άουτ στην ΑΣΟΕΕ).

Γιατί φοβούνται τις γιορτές;

Γιατί η ντόπια αστική τάξη απέτυχε να βρει μια διέξοδο από τη χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού και με το Μνημόνια Νο2. Το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευτεί στο 175% του ΑΕΠ, αστρονομικά μεγαλύτερο από εκείνο το οποίο οδήγησε στην επιβολή των μνημονίων. Διπλά στο δυσβαστάχτο δημόσιο χρέος έχει “κολλήσει” ένα τεράστιο ιδιωτικό χρέος που αγγίζει το 100% του ΑΕΠ. Και η ανεργία γιγαντώνεται παρά την αύξηση της ελαστικής απασχόλησης.
Γιατί η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού εισέρχεται σε μια νέα φάση, την οποία πυροδοτεί η παρατεταμένη παγκόσμια ύφεση που επιστρέφει στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Γιατί ένα νέο κύμα αγώνων ξυπνάει στην Ευρώπη με την πολιορκία του Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, την απεργία των σιδηροδρομικών στη Γερμανία, τις αγροτικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία. Ο μόνος πυλώνας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή μετατρέπεται σε ζώνη θυέλλης με την ανάδυση στο προσκήνιο της πιο παλιάς και έμπειρης εργατικής τάξης του πλανήτη.

Η επικαιρότητα του Πολυτεχνείου δεν είναι απλώς ένα κλισέ της αριστεράς. Το Πολυτεχνείο του '73 ήταν γέννημα μιας κρίσης (κατάρρευση συμφωνιών Μπρέτον Γουντς, πετρελαϊκή κρίση) που έφερε ένα παγκόσμιο επαναστατικό κύμα που σημαδεύτηκε από το Γαλλικό Μάη του '68, την ανατροπή των δικτατορίων σε Πορτογαλία και Ισπανία, το θερμό ιταλικό φθινόπωρο, το κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και την εξέγερση του Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ. Σήμερα η χειρότερη κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού διαμορφώνει ένας διεθνές επαναστατικό κύμα που σάρωσε καθεστώτα δεκαετιών όπως αυτό του Μουμπάρακ και του Μπεν Αλί σε Αίγυπτο και Τυνησία και αντιστέκεται με το όπλο στο χέρι στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό στην Ανατολική Ουκρανία και τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.

Αυτό το κύμα της επιδείνωσης της παγκόσμιας κρίσης και της ταξικής πόλωσης δεν θα σαρώσει μόνο την ετοιμόρροπη γελοία κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά θα δημιουργήσει μια νέα φάση στην καθεστωτική κρίση σε αυτή τη χώρα. Η ημι-απαγόρευση του εορτασμού του Πολυτεχνείου είναι κομμάτι της προετοιμασίας της άρχουσας τάξης μπροστά σε αυτήν την καθεστωτική κρίση. Οι πιέσεις για εθνική συνεννόηση μπροστά στα λεγόμενα εθνικά θέματα την ΑΟΖ, την Κύπρο και το πολεμικό κλίμα με την Τουρκία είναι προσπάθειες για να υποτάξουν την εργατική τάξη, τις εκμεταλλευόμενες και καταπιεσμένες μάζες στη σημαία της εθνικής αστικής τάξης, σε μια Βάρκιζα χωρίς να προηγηθεί αντάρτικο, στον ερχόμο ενός εθνάρχη Καραμανλή χωρίς Πολυτεχνείο.

Δεν υποκύπτουμε σε κανένα κάλεσμα εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Η πολεμική κραυγή μας συνεχίζει να είναι το συνθήμα του Δεκέμβρη του '08: “Βάρκιζα τέλος!”.

Η σημαία του προλεταριακού διεθνισμού είναι η μόνη σημαία πολιτικής ανεξαρτησίας του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης. Κάθε γέφυρα συμφιλίωσης με τον αντίπαλο πρέπει να γκρεμίστει γιατί οδηγεί μόνο στην υποταγή στο χρεοκοπημένο σύστημα του κεφαλαίου.

Η κινητοποίηση του προλεταριάτου και όλων των εκμεταλλευμένων και καταπιεσμένων μαζών, η αυτοοργάνωση τους και η πάλη αυτή η οργάνωση να μετατραπεί στο φορέα της εξουσίας της εργατικής τάξης, τσακίζοντας το καπιταλιστικό κράτος και ανατρέποντας τον καπιταλισμό είναι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή της διαρκούς κόλασης στην οποία μας έχει καταδικάσει η καπιταλιστική χρεοκοπία.

Η σημαία της επανιδρυμένης Τετάρτης Διεθνούς, του Παγκόσμιου Κόμματος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης, πρέπει να γίνει η σημαία που θα ενώσει την πάλη εκατομμυρίων σε ολόκληρο τον πλανητή για την εκπλήρωση των επαναστατικών πόθων όχι μόνο του Νοέμβρη του '73, αλλά όλων των επαναστατικών εμπειρίων της πάλης των καταπιεσμένων για κοινωνική απελευθέρωση και πρωτίστως του Κόκκινου Οκτώβρη του 1917.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Κάθοδος της Χρυσής Αυγής στους Εκπαιδευτικούς της Δυτικής Θεσσαλονίκης - Σύλληψη έξι αντιφασιστών

0 σχόλια
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ!

Όλοι την Πέμπτη 06/11 στις 11:30
στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης



   Σε έξι συλλήψεις αντιφασιστών συντρόφων κατέληξαν οι εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης 11ο Σχολείο Ευόσμου σήμερα Τετάρτη, 05/11. Σε αυτές τις εκλογές για πρώτη φορά κατέβηκε στην δυτική Θεσσαλονίκη η παράταξη της Χρυσής Αυγής "Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών" και από νωρίς το πρωί ανέβηκε η ένταση όταν οι δύο ναζί υποψήφιοι μαζί με ομάδα μπράβων έστησαν τραπεζάκι και μοίραζαν φασιστικό υλικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ένας υποψήφιος είναι ο διευθυντής του 14ου Δημοτικού Σχολείου Σταυρούπολης, ο οποίος επέτρεψε σε προπονητή-υποψήφιο της ΧΑ στον δήμο Θεσσαλονίκης να διδάσκει Παγκράτιο τα απογεύματα στο σχολείο, με σκοπό ασφαλώς την "διαπαιδαγώγηση" των παιδιών στην εθνικιστική προπαγάνδα.
   Το τραπεζάκι βέβαια δεν παρέμεινε για πολύ στην θέση του, αφού νωρίς το μεσημέρι ομάδα αντιφασιστών του α/α χώρου παρενέβη δυναμικά και τους διέλυσε. Ακολούθησε επίθεση της αστυνομίας στην ευρύτερη περιοχή, η οποία κατέληξε στην σύλληψη 6 συντρόφων και την προσαγωγή τους στο Α.Τ. Ευόσμου. Στην συνέχεια η αστυνομία μετέβη στο σχολείο, όπου οι χρυσαυγίτες υποψήφιοι υποδείκνυαν αριστερούς υποψηφίους ως δήθεν επιτιθέμενους για να τους συλλάβουν. Αποτέλεσμα να προσαχθεί στο Α.Τ. Ευόσμου και συνδικαλιστής μέλος του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο οποίος όμως στην συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος. Οι έξι συλληφθέντες αφού "αναγνωρίστηκαν" δήθεν από τους χρυσαυγίτες μεταφέρθηκαν στην ΓΑΔΘ όπου και κρατούνται, αναμένοντας να περάσουν από το αυτόφωρο την Πέμπτη το πρωί.
   Η Κ.Ο. Θεσσαλονίκης του ΕΕΚ καταγγέλλει την κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας που δέχτηκαν την υποψηφιότητα του "Εθνικιστικού Μετώπου Εκπαιδευτικών" όπως και την ΕΛ.ΑΣ. που για άλλη μια φορά έδρασε σε άγαστη συνεργασία με τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Έγινε εκ νέου φανερό πως το κράτος όχι μόνο δεν ενοχλείται αλλά και επιθυμεί και υποστηρίζει την κάλπικη "αντισυστημικότητα" των ναζί δολοφόνων, γιατί κάθε στιγμή τρέμει έναν νέο Δεκέμβρη που δεν θα μπορεί να ελέγξει μόνο με τις δικές του δυνάμεις.
   Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για την "αμεροληψία" της αστικής δικαιοσύνης, ούτε περιμένουμε από αυτήν ή -πολύ περισσότερο- το αστικό κράτος να μας απαλλάξει από τους ναζί δολοφόνους. Είναι άμεση αναγκαιότητα του εργατικού κινήματος να στήσει εργατικές πολιτοφυλακές αυτοάμυνας σε κάθε γειτονιά, ώστε κανένας φασίστας να μην τολμά να ξεμυτίσει από την τρύπα του, για να προφυλάσσουμε κάθε εργατικό και κοινωνικό αγώνα από τις επιθέσεις του κράτους και του παρακράτους, για την επανάσταση και τον παγκόσμιο ελευθεριακό κομμουνισμό.

  • Καμία δίωξη - άμεση απελευθέρωση των 6 συλληφθέντων αντιφασιστών συντρόφων
  • Τσακίστε τους ναζί στα σχολεία και τις γειτονιές
  • Εργατικές πολιτοφυλακές τώρα!


Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
Κ.Ο. Θεσσαλονίκης

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Μικροφωνική Αλληλεγγύης στον Κουρδικό Λαό

0 σχόλια
Η Κ.Ο. Θεσσαλονίκης του ΕΕΚ καλεί στην Μικροφωνική Αλληλεγγύης στον αγώνα του Κουρδικού λαού:

Σάββατο 1/11, στις 18:00
Τσιμισκή με Αριστοτέλους

Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Μέρας Αλληλεγγύης στο Κομπάνι, και τις δεκάδες δράσεις που θα γίνουν σε διάφορες πόλεις του κόσμου την 1η Νοέμβρη.
Καλούν συλλογικότητες και πολιτικές οργανώσεις από Ελλάδα, Τουρκία, Κουρδιστάν.




Κείμενο του Devrimci İşçi Partisi (Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος) της Τουρκίας για τον αγώνα των Κούρδων στο Κομπάνι και στην Τουρκία:


AΛΛHΛEΓΓYH ΣTOYΣ KOYPΔOYΣ TOY KOMΠANΙ

Σταματήστε να σκοτώνετε τους ανθρώπους! Nα αρθεί η συγκεκαλυμμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης!
Ήρωες της εξέγερσης του Γκεζί, αυτή είναι η ώρα της αλληλεγγύης! Τα παιδιά των Κούρδων που πεθαίνουν είναι τα αδέλφια του Berkin!
Πεσμεργκά και αντάρτες του ΡΚΚ στο Kobanê:
Πολεμήστε το Ισλαμικό Κράτος, έναν εχθρό όχι μόνο των Κούρδων αλλά και των Αλεβιτών!
Για μια γενική απεργία των εργατών και των δημοσίων υπαλλήλων κατά των δολοφονιών και τον πόλεμο-καπηλεία του Ισλαμικού Κράτους και του AKP!

Οι διαδηλώσεις στις κουρδικές πόλεις καθώς και τις μεγάλες πόλεις στο δυτικό τμήμα της Τουρκίας, σε διαμαρτυρία για την κατάληψη από το Ισλαμικό Κράτος της πόλης Κομπάνι σε ένα από τα τρία καντόνια της Ροζάβα (Συριακό Κουρδιστάν) και το σφαγιασμό ολόκληρων τμημάτων του άμαχου πληθυσμού της πόλης με την ενεργό συνενοχή της κυβέρνησης του ΑΚΡ στην Τουρκία, είναι εξ ολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα νόμιμες. Η κυβέρνηση απάντησε με την εφαρμογή μιας ακύρυχτης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, βγάζοντας το στρατό στους δρόμους στα κέντρα πολλών πόλεων, συμπεριλαμβανομένων και τμημάτων της Ιστανμπούλ, παραβλέποντας τις δολοφονικές επιθέσεις της Κουρδικής Χεζμπολάχ (καμία σχέση με τη Σιιτική συνονόματό της στο Λίβανο) στο Κουρδιστάν και των φασιστών στην Τουρκία κατά των κουρδικών μαζών που εκφράζαν την αλληλεγγύη τους με το Κομπάνι, έχοντας την αστυνομία, το στρατό, και τους «μπαλτατζήδες» του Ερντογάν να πυροβολούν τους διαδηλωτές με σκοπό να τους σκοτώσουν. Περισσότεροι από δύο δωδεκάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε λιγότερο από τρεις ημέρες, το διπλάσιο του αριθμού των θυμάτων της εξέγερσης του Γκεζί σε χρόνο τουλάχιστον έξι μηνών.
Μαλακή με τους δολοφόνους του Ισλαμικού Κράτους, παρέχοντάς τους υλικοτεχνική υποστήριξη και κάνοντας τα στραβά μάτια καθώς οι μαχητές της κάνουν ελβετικό τυρί τα σύνορα μεταξύ της Συρίας και της Τουρκίας, η κυβέρνηση του AKP δεν έχει καμία ανοχή για τους Κούρδους διαδηλωτές. Ο Υπουργός Εσωτερικών του Ταγίπ Ερντογάν απειλεί τις μάζες και παρακινεί την αστυνομία για περαιτέρω βία δηλώνοντας ότι «κάθε βία θα επιστραφεί με περισσότερη βία», καθιστώντας σαφές ότι η κυβέρνηση βλέπει τον εαυτό της αδέσμευτο από νόμους. Η κυβέρνηση του AKP θα πρέπει να σταματήσει αμέσως να σκοτώνει τους ανθρώπους και να αποσύρει τις εμφυλιοπολεμικές οργανώσεις της όπως την Χεζμπολάχ από τους δρόμους! Θα πρέπει να άρει την de facto κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να σταματήσει να εμποδίζει τον κούρδικο λαό και όσους είναι αλληλέγγυοι με αυτό να εκφράζουν τα δίκαια αιτήματα τους!
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός, ένας προστατευόμενος του Ταγίπ Ερντογάν, έχει βαπτίσει τους Κούρδους διαδηλωτές «βάνδαλους». Αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε κατά των εξεγερμένων του Γκεζί, που χαρακτηρίστηκαν «τσαπουλτζού» («πλιατσικολόγοι») από τον τότε πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν (νυν πρόεδρο της Δημοκρατίας). Οι φονιάδες με τα πολιτικά και τα ξύλινα ρόπαλα που σκότωσαν διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Γκεζί, τόσο όμοιοι με τους «μπαλτατζήδες» του Μουμπάρακ, είναι ξανά στους δρόμους! Τα δακρυγόνα που σκότωσαν τόσους διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Γκεζί παίρνουν τώρα κουρδικές ζωές! Ο 17χρονος Y.C. που σκοτώθηκε από την αστυνομία στην κουρδική πόλη Σιίρτ, είναι αδέλφι με τον Μπερκίν Ελβάν, τον 15χρονο μάρτυρα του Γκεζί! Ήρωες της λαϊκής εξέγερσης του Γκεζί! Αυτή είναι η ώρα της αλληλεγγύης! Ας καταστεί η κυβέρνηση υπόλογη για την απώλεια όλων των μαρτύρων μας, τότε και τώρα. Τσαπουλτζού, στις πλατείες των πόλεων στα δυτικά της χώρας, τώρα!
Η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν υπό τον Μασούντ Μπαρζανί έχει υιοθετήσει μια σαφώς αντιδραστική θέση. Έχει σφραγίσει τις πύλες που οδηγούν στην Ροζάβα! Κοιτάει μακριά, ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές στη Συρία των Κούρδων του Ιρακινού Κουρδιστάν σφαγιάζονται. Ο λαός του Νοτίου Κουρδιστάν πρέπει να καταστήσει τον Μπαρζανί υπόλογο για αυτά τα εγκλήματα! Ας αψηφίσουν τον Μπαρζανί οι Πεσμεργκά και οι ένοπλες δυνάμεις του Ιρακινού Κουρδιστάν και ας πορευτούν στο Κομπάνι μαζί με τις δυνάμεις των ανταρτών των Κούρδων της Τουρκίας για να σαρώσουν το Ισλαμικό Κράτος!
Μην περιμένετε τη σωτηρία για το λαό του Κομπάνι από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, ούτε από το AKP του Ερντογάν. Η μία θα σπείρει περαιτέρω σπόρους διχόνοιας στη Μέση Ανατολή, στρέφοντας έθνος εναντίον έθνους και θρησκεία εναντίον θρησκείας, έτσι ώστε να είναι καλύτερα σε θέση να εξουσιάζει επί των λαών αυτής της πολυπόθητης περιοχής με τις άφθονες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η άλλη, αν ποτέ κινηθεί, θα το κάνει έτσι ώστε να υποδουλώσουν ασφαλέστερα όλους τους Κούρδους της Μέσης Ανατολής στο μέλλον. 
Η κυβέρνηση του AKP υπό τον Ταγίπ Ερντογάν είναι βαθιά βουτηγμένη στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ονειρεύεται την ηγεμονία στον αραβικό κόσμο, ακολουθεί μια πολιτική Σουνίτικου σεχταρισμού εναντίον των Σιιτών και των Αλεβιτών, καίγεται να πέσει ο Μπασάρ αλ Άσαντ της Συρίας και να προκαλέσει ένα επικίνδυνο σουνιτο-αλεβίτικο ρήγμα στο εσωτερικό της ίδιας της Τουρκίας. Δεν μπορεί να ανεχθεί την απόλαυση, ακόμη και σε μικρή ποσότητα, της ελευθερίας από τους Κούρδους και έτσι προσπαθεί απεγνωσμένα να κάνει τους Κούρδους της Ροζάβα να γονατίσουν. Για όλα αυτά και άλλα πολλά ετοιμάζεται να εξαπολύσει πόλεμο.
Δεν είναι ο Μπιλάλ, ο διαβόητος γιος του Ερντογάν, ο οποίος πρόκειται να πεθάνει στα πεδία των μαχών της Μέσης Ανατολής. Ούτε είναι οι γιοι των καπιταλιστών μεγιστάνων, των εταιρειών χαρτοφυλακίου που ελέγχουν την τουρκική οικονομία, δυτικοποιούμενης-κοσμικής ή ισλαμιστικής κοπής. Είναι οι γιοι των εργατών και των αγροτών. Ας σταματήσουμε την πορεία προς τον πόλεμο! Ας κάνουμε την κυβερνητική κίνηση που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή νεκρό γράμμα!
Οι πρωτοπόροι εργάτες θα πρέπει να αγωνιστούμε για μια γενική απεργία ενάντια στην προοπτική της σφαγής που πρόκειται να εφαρμοστούν από τις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους στις μάζες του Κομπάνι και την καταστολή των διαδηλώσεων στο εσωτερικό της Τουρκίας!
Κάτω οι ροπαλοφόροι φονιάδες που περιφέρονται στους δρόμους ακριβώς όπως στην Αίγυπτο, ειδικά στα μετα-πραξικοπηματικά χρόνια! Κάτω οι συμμορίες της Χεζμπολάχ! 
Κάτω το Ισλαμικό Κράτος και η ιμπεριαλιστική επέμβαση, καθώς και η αποστολή των τουρκικών στρατευμάτων στο Κομπάνι!
Η ιδέα μιας ουδέτερης ζώνης και μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στο εσωτερικό που επίμονα απαιτεί η κυβέρνηση του ΑΚΡ, είναι μια πρόσκληση σε θάνατο στα μέτωπα για τα παιδιά της εργατικής τάξης. Απόρριψη της πολεμο-καπηλείας της κυβέρνησης του ΑΚΡ!
Ο Γόρδιος δεσμός της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής θα πρέπει να κοπεί από τις δυνάμεις της εργατικής τάξης. Εμπρός για μια γενική απεργία ενάντια στον πόλεμο και τη σφαγή!

DİP 
(Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα - Tουρκία)