Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Πρωτομαγιά. Συγκέντρωση-Πορεία 10π.μ. Καμάρα.

0 σχόλια
   Οι εξεγερμένοι εργάτες του Σλαβιάνσκ, στην Ουκρανία, μετράνε νεκρούς από τα τανκς της ουκρανικής κυβέρνησης των φασιστών και των συνεταίρων τους αμερικανών, ενώ μένουν έκθετοι από τους ρώσους με τις συμφωνίες της Γενεύης. Στην Τουρκία απαγορεύονται οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταξίμ. Στην Ισπανία η φετινή πρωτομαγιά είναι η πρωτομαγιά της αξιοπρέπειας. 
   Στη Βοσνία δεν έχει περάσει ούτε μήνας αφ’ ότου οι βιομηχανικοί εργάτες συνέτριψαν τον εθνικισμό και τη θρησκευτική μισαλλοδοξία, κατευθυνόμενοι μαζί, ανεξάρτητα από θρήσκευμα και καταγωγή ενάντια στην κυβέρνηση. 
   Η κρίση του καπιταλισμού πυροδοτεί κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και το Νότο τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ απειλεί με διάλυση την ίδια την Ε.Ε.
   Η φετινή Πρωτομαγιά είναι όπως μόνο μπορεί να υπάρχει αυτή η μέρα στο παρόν των αγώνων των καταπιεσμένων όλου του κόσμου. Εξεγερτική, επικίνδυνη, διεθνιστική. 
   Όμως φέτος, ακριβώς επειδή ο εργατικός διεθνιστικός και επαναστατικός αγώνας ενοποιεί το χρόνο στο παρόν της επανάστασης, παρόντες είναι σε περίοπτη θέση, οι 200 αγωνιστές, μεταξύ των οποίων και δώδεκα τροτσκιστές, που πριν από 70 χρόνια εκτελέστηκαν από τους ναζί στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Και αυτοί, με τους εργάτες του Σικάγο, που με τα δικά τους θύματα ζητούσαν μια άλλη κοινωνία, όπου ο εργάτης θα μπορεί να σκέφτεται και να δημιουργεί, ενάντια στην αλλοτρίωση της εργασίας, αλλάζοντας τελικά τη διάρκειά της, το περιεχόμενό της.
   Στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η εργατική τάξη, ευρύτερα οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι, συντονισμένοι με αυτό το διεθνή στρόβιλο αγώνων και εξεγέρσεων, σε χώρους έκαναν στην άκρη τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία τους. Πολιτικοποιούσαν πολύ γρήγορα τους αγώνες, στρεφόμενοι συνολικά ενάντια στις κυβερνήσεις της τρόικας και του κεφαλαίου, καταλαμβάνοντας μαζικά δημόσια κτίρια, αντιλαμβανόμενοι πως ο αγώνας οποιουδήποτε κλάδου, δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα. Για αυτό και η λογική της πάλης για γενική πολιτική απεργία διαρκείας βρίσκει όλο και περισσότερο εύφορο έδαφος να ανθίσει, ως άμεση αναγκαιότητα των καιρών μας, ως διαδικασία τομής στην ίδια την πορεία της επαναστατικής πάλης της εργατικής τάξης. Αυτές τις εμπειρίες της τάξης, τον επαναστατικό χαρακτήρα που έχει η ίδια η εποχή μας, είναι που προσπαθεί να ξεγελάσει η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, με τα πλεονάσματα και τις εξόδους στις αγορές, μεταθέτοντας για μετά τις εκλογές την ολοκλήρωση των πολυνομοσχεδίων, δηλαδή τη διάλυση της υγείας, της παιδείας, τον εξευτελισμό της εργασίας, το γενικευμένο κανιβαλισμό της καπιταλιστικής εξουσίας. Το θηρίο τη στιγμή που είναι λαβωμένο, γίνεται περισσότερο από ποτέ επικίνδυνο. Για αυτό επιστρατεύει από τους υπονόμους της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, το φασιστικό και ναζιστικό δηλητήριο, σε όλη την Ευρώπη, για να ανασχέσει την επιστροφή του επαναστατικού στροβίλου στην ίδια την Ε.Ε., μετά το ξεκίνημά του στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2008.
   Η Πρωτομαγιά του 2014, περισσότερο από κάθε άλλη τα τελευταία χρόνια, δε μπορεί παρά να δώσει το μήνυμα σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε γωνιά του κόσμου, και στην Ελλάδα, πως μόνο η εργατική τάξη, μπορεί να σώσει τον εαυτό της και την κοινωνία από την ανθρωπιστική κρίση και την καταστροφή. Μόνο αυτή ξέρει, μέσα από τη δουλειά της, και γνωρίζοντας τις ανάγκες της, πως μπορεί να υπάρξει μια εργατική επαναστατική κυβέρνηση, στην πάλη για την εργατική εξουσία, που θα αναδιοργανώσει μαζί με τα αδέρφια της διεθνώς, την κοινωνία. Οι ιστορικές δυνατότητες της τάξης μας, δεν μπορούν να χωρέσουν σε διαπραγματεύσεις με τους λύκους του κεφαλαίου, σε μια «δημοκρατικότερη Ε.Ε.», με την αναγνώριση του μη επαχθούς(;) χρέους (ΣΥΡΙΖΑ). Δεν μπορούν να εγκλωβιστούν στην αναμονή για ένα μακρινό μέλλον, περιμένοντας αιώνια την δημιουργία των προϋποθέσεων, με όραμα τον σταλινικό «σοσιαλισμό» σε μια μόνη χώρα (ΚΚΕ). Δεν μπαίνουν στο ζύγι μιας αντιΕ.Ε. και αντιευρώ πάλης, που σπέρνει μαζικά αυταπάτες, πως η έξοδος από τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση αρκεί για να βγούμε από την κρίση, για να κατοχυρωθεί η δημοκρατία(!) και η λαϊκή κυριαρχία(!) (ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
   Η μόνη λύση είναι η κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη με την στήριξη όλων των λαϊκών στρωμάτων και των λαϊκών οργάνων αυτοοργάνωσης και πάλης, η επαναστατική ρήξη των δεσμών με την ΕΕ και μια διεθνιστική πολιτική πάλης μαζί με όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες, κοινωνικά αποκλεισμένους, όλα τα θύματα της καπιταλιστικής σκλαβιάς, για την συντριβή της ιμπεριαλιστικής φυλακής των λαών και την οικοδόμηση των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης.
   Με την κόκκινη σημαία του μαχόμενου προλεταριακού διεθνισμού, στο δρόμο της οικοδόμησης της Επαναστατικής Διεθνούς που έχουμε σήμερα περισσότερη ανάγκη από ποτέ, καλούμε όλους και όλες, όσους και όσες παλεύουν την εξαθλίωση, την σκλαβιά, την καταισχύνη, στην οποία θέλουν να μας καταδικάζουν ισόβια οι κεφαλαιοκράτες σε Ελλάδα και Ευρώπη, να δώσουν μαζί μας μια γροθιά στο σύστημα.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ 10:00 ΚΑΜΑΡΑ

Ε.Ε.Κ. - Θεσ/νίκης

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ

0 σχόλια
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα κατέρχεται στις επερχόμενες Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014, προτείνοντας ένα διεθνιστικό πρόγραμμα επαναστατικής δράσης, ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, στον παρηκμασμένο καπιταλισμό και στην κρίση του, στο αστικό κράτος και στον φασισμό. 
Παλεύουμε για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από κάθε εθνικιστική και άλλη αστική επιρροή. Είμαστε ενάντια στην Ιμπεριαλιστική ΕΕ αλλά κι ενάντια στον «ευρωσκεπτισκισμό», οποιουδήποτε χρώματος. Κατερχόμαστε στις Ευρωεκλογές για να παλέψουμε για εργατικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, στηριγμένες στα όργανα της εργατικής εξουσίας, στην προοπτική της ενοποίησης της Γηραιάς Ηπείρου σε σοσιαλιστικές βάσεις, χτίζοντας τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.
Διαχωρίζουμε ξεκάθαρα την φωνή μας και την συμμετοχή μας, από κάθε ρεφορμιστικό, πατριωτικό ή αστικό ψηφοδέλτιο,  εθνοκεντρικής απόρριψης της Ευρωπαϊκής προοπτικής ή δημοκρατικού «φτιασιδώματος» της Ευρώπης-Φρούριο.
Η ανεξάρτητη παρουσία του ΕΕΚ μέσα στην ταξική πάλη και σε όλους τους αγώνες κι εμπειρίες των εργατών, σημαίνει ταυτόχρονα πως δεν στηριζόμαστε σε χορηγούς, σε χρηματοδότες και σε οικονομικά συμφέροντα, παρά μόνο στην στήριξη των συντρόφων και φίλων του ΕΕΚ, στο υστέρημα των καταπιεσμένων και σε καθένα που αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός επαναστικού, διεθνιστικού ψηφοδελτίου στις Ευρωεκλογές
Γι’ αυτό ζητάμε την στήριξη σου, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα γιγάντια οικονομικά εμπόδια που ορθώνει το κράτος ενάντια στα μικρά κόμματα και στους μη-έχοντες. 
Οποιαδήποτε προσφορά στον παρακάτω τραπεζικό λογαριασμό, είναι για μας πολύτιμη.

Λογ.: Εθνικη τραπεζα ελλαδος 18462102601
      I-ban: GR2101101840000018462102601
Αιτιολογια καταθεσης: Ευρωεκλογες 2014

      Και ταχυδρομικά στην διεύθυνση:
ΕΕΚ(υπόψιν Γ.Αρβανίτη)
Ευρωεκλογες 2014
Καποδιστρίου 38 10431 Αθήνα
       
Η Κ.Ε. του ΕΕΚ

23/4/2014

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014: ΜΕ ΤΟ ΕΕΚ, ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΧΡΕOΚΟΠΗΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!

0 σχόλια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΑΜΑΡΑ -ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!

ΚΑΤΩ Η  ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ!


Τέσσερα χρόνια Μνημόνια, πείνα, ανεργία, μια ζωή χωρίς ζωή - 
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Τέσσερα χρόνια κάτω από τον ζυγό της τρόικας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ- 
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ!

Τέσσερα χρόνια  γαλάζιοι, πράσινοι, μαύροι και κατάμαυροι πολιτικάντηδες απατεώνες και υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος μας τυραννούν-
 ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ!
       
Πληρώνουν μέχρι τώρα τη χρεωκοπία των καπιταλιστών και του συστήματός τους με το αίμα τους ο λαός, οι εργάτες, η νέα γενιά, οι συνταξιούχοι, οι βιοπαλαιστές της πόλης και της υπαίθρου, οι φτωχοί και οι νεόπτωχοι.  Την ίδια στιγμή μια χούφτα εκμεταλλευτές, τραπεζίτες τοκογλύφοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, τηλεκαναλάρχες και τα τσιράκια τους, στενά διαπλεκόμενοι με τους κυβερνώντες και το Κράτος του κεφαλαίου συνεχίζουν να πλουτίζουν  ασύστολα και να βγάζουν στους off shore “παραδείσους” τα πλούτη που παράγονται με το μόχθο του λαού.   

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ  ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΙΚΑΙΗ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΉ, ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ!
        
Σίγουρα, εάν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει απλώς πηγαίνοντας στις κάλπες, τότε θα είχανε απαγορεύσει και τις εκλογές. Το κάνουν, εξάλλου, αρκετές  φορές όταν κινδυνεύουν να μαυριστούν αγρίως από την οργή του λαού. Ποτέ δεν λείπουν, και προπαντός τώρα, από την κλυδωνιζόμενη μνημονιακή, ακροδεξιά κυβέρνηση των ΣαμαροΒενιζέλων, τα εκλογομαγειρέματα, οι αντιδημοκρατικοί εκλογικοί νόμοι, η συστηματική εξαπάτηση, η εξαγορά συνειδήσεων, οι τηλεοπτικοί κι άλλοι διαφημιστικοί βομβαρδισμοί ή και η ωμή βία από το Κράτος-τρομοκράτη. Ένας λόγος παραπάνω για να μην υπάρξει αποχή που συμφέρει μόνο τους κυβερνώντες. 

Στις Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου πρέπει απαραίτητα να δώσουμε την μάχη για να κατατροπωθεί η Δεξιά του Σαμαρά, του συνεταίρου των χρυσαυγών Μπαλτάκου, του φασίστα Άδωνη, του παλιού τσεκουροφόρου Βορίδη, του Δένδια των ΜΑΤ, του Αθανασίου των φυλακών-κολαστηρίων, όλου του κυβερνητικού συρφετού που δεν κάνει άλλο από το να κόβει το ψωμί, τις δουλειές, την υγεία, την παιδεία, τα εργασιακά-κοινωνικά δικαιώματα, τις ελευθερίες  του λαού. 
 
Μαζί τους πρέπει να τσακιστούν και τα δεκανίκια τους. Το ΠΑΣΟΚ έχει προ πολλού πεθάνει με τις εξαγγελίες της χρεωκοπίας του Γιωργάκη στο Καστελόριζο, με τα Μνημόνια της υποταγής στους διεθνείς τοκογλύφους, στην ΕΕ και το ΔΝΤ που ψήφισαν ξανά και ξανά οι βουλευτές του, μαζί κι εκείνοι που τώρα ελπίζουν να ξεπλυθούν σε μιαν αριστερή κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο κυνικός Βενιζέλος δεν εκπροσωπεί  παρά μόνο τις φιλοδοξίες τις δικές του και της κλίκας του. Το βενιζελοΠασόκ είναι ένα πράσινο ζόμπι, μαζί κι η πατημένη “Ελιά” του. Το μόνο που τους αξίζει είναι ο σκουπιδοτενεκές της Ιστορίας. Η μόνη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν είναι να εξαφανιστούν, αφήνοντας τον Σαμαρά και την κυβέρνησή του να πέσει στο κενό, στις 26 Μαΐου.
        
Η κυβέρνηση Σαμαρά πασκίζει με νύχια και δόντια να κρατηθεί στην καρέκλα της εξουσίας που έχει μετατραπεί, όμως, σε ηλεκτρική καρέκλα λόγω της κρίσης. Όπως ο Παπανδρέου έλεγε προεκλογικά ψέματα ότι “λεφτά υπάρχουν” έτσι κι ο Σαμαράς  πουλάει παραμύθια  για “success story”, “πρωτογενή πλεονάσματα” από τις περικοπές των σαρκών του λαού, “έξοδο στις αγορές” για δάνεια από τους τοκογλύφους, “τέλος των μνημονίων και της κρίσης” -ενώ τα ίδια τα επιτελεία του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου μιλάνε για επικείμενη επιδείνωση της παγκόσμιας κρίσης, με ολέθριες συνέπειες σε χώρες με βουνά από μη βιώσιμα χρέη όπως είναι η Ελλάδα.   
Το χρέος που μας τσακίζει με τα φιρμάνια της τρόικας ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ και τα ατέλειωτα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού έχει μετατραπεί σε πρόβλημα όχι απλά οικονομικό αλλά πολιτικό, πρόβλημα άλυτο που έχει φέρει σε άλυτη κρίση την ίδια την πολιτική εξουσία του κεφαλαίου.  
Παρά τα δύο Μνημόνια κι όλα τα μεσοπρόθεσμα, η κρίση συνεχίζεται,  το χρέος παραμένει δυσθεώρητο και τώρα σε μεγάλο βαθμό, μετά το περιβόητο “κούρεμα”, βρίσκεται στα χέρια κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών. Όπως ξεκαθάρισαν η Γερμανία και η ΕΕ  δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε νέο “κούρεμα” αλλά σε νέο γδάρσιμο που ονομάζουν “μεταρρυθμίσεις”. Τί μπορεί να κάνει, όσα κι αν λέει ή τάζει, αυτή ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση που μένει δέσμια στο καπιταλιστικό σύστημα και στο πλαίσιο της ΕΕ;  
Το ζήτημα της κυβέρνησης και της εξουσίας, αλληλένδετο με την στάση απέναντι στην ΕΕ, είναι κεντρικό σ' αυτές τις Ευρωεκλογές και πέρα από αυτές. 

Η κυβέρνηση Σαμαρά για να σωθεί παριστάνει ότι είναι “η μόνη εγγύηση σταθερότητας μέσα στην ΕΕ”. Η ΕΕ, όμως, σαν επίκεντρο της παγκόσμιας κρίσης και ζώνη θυελλών, αποκλείει κάθε σταθερότητα στο ορατό μέλλον, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε στην ήπειρό μας (βλ. και Ουκρανία!). Η Δεξιά στην εξουσία, με το κράτος-τρομοκράτη και τους παρακρατικούς Ναζί -το σκάνδαλο Μπαλτάκου απέδειξε ότι περισσότεροι φασίστες βρίσκονται στο Μέγαρο Μαξίμου από ό,τι στον Κορυδαλλό- το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι βία και καταστολή ενάντια στον  πεινασμένο εχθρό-λαό, στρατόπεδα Αμυγδαλέζας και Φαρμακονήσια για τους μετανάστες και υποδούλωση στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.  
Ακριβώς επειδή δεν μπορεί να εγγυηθεί κάποια, έστω, εξομάλυνση των όρων ζωής του λαού, η πολιτική αποσύνθεση και πολυδιάσπαση του στρατοπέδου της Δεξιάς συνεχίζεται, όπως φαίνεται και στις αυτοδιοικητικές  εκλογές, ή με τον πολλαπλασιασμό δεξιών κομματιδίων ή ακόμα και με την πρόθεση του Σαμαρά να συμπήξει φορέα με νέο όνομα, αντί της ΝΔ. 

Ο κίνδυνος ανόδου του φασισμού  κάθε άλλο παρά έχει εκλείψει επειδή 5-6 Ναζί μπήκαν (προσωρινά;) φυλακή μετά την κατακραυγή που προκάλεσε ο φόνος του Παύλου Φύσσα. Και οι κοινωνικοί/πολιτικοί όροι που έθρεψαν την “Χρυσή Αυγή”  παραμένουν -αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, ανεργία, παρακμή και διαφθορά του αστικοδημοκρατικού κοινοβουλευτισμού, ξενοφοβία, ρατσισμός, αντισημιτισμός- τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη (Ουγγαρία, Ουκρανία, Γαλλία κ.α.) και προπαντός το φυτώριο και καταφύγιο του ναζιστικού παρακράτους μέσα στο ίδιο το “βαθύ κράτος”, την αστυνομία και το στρατό, υπό την υψηλή προστασία των κρατούντων, του ίδιου του καπιταλιστικού κατεστημένου. Όσο κι αν παρίσταναν τον “αντισυστημικό”, οι μισθοφορικές σχέσεις τους με το κεφάλαιο, ιδιαίτερα το εφοπλιστικό, κι η άμεση σύνδεση με τα πολιτικά άντρα του συστήματος και το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου (Μπαλτάκος, Φαήλος Κρανιδιώτης κλπ) είναι φανερά στους πάντες πια. Αλλά ο φασισμός δεν ξορκίζεται, ξεριζώνεται από το κοινωνικό του έδαφος και νικιέται σε πολιτική αναμέτρηση στους δρόμους. Το ΕΕΚ που δέχτηκε πάμπολλες επιθέσεις από τους φασίστες και αναμετρήθηκε μαζί τους και με  τους προστάτες τους στους δρόμους και στα δικαστήρια (πχ. στην νικηφόρα τελικά, χάρη στην πρωτοφανή διεθνή αλληλεγγύη, δίκη  του Γραμματέα του ΕΕΚ Σάββα Μιχαήλ στις 3-4 Σεπτεμβρίου 2013) τώρα, περισσότερο από ποτέ καλεί σε Ενιαίο Μέτωπο όλων των εργατικών κι αριστερών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, των αναρχικών συμπεριλαμβανομένων ενάντια στο φασισμό, στην ανάπτυξη  μορφών λαϊκής αυτοοργάνωσης και κοινωνικής αλληλεγγύης, και στην οργανωμένη εργατική-λαϊκή αυτοάμυνα.

Η ίδια η αστική τάξη, ανησυχώντας, για την κρίση εξουσίας, προωθεί διάφορα  εναλλακτικά προχώματα, “κεντροαριστερά” σχήματα, συνήθως νεκροβίωτα, ή και ξεροπόταμα  ασάφειας σαν αυτό του τηλεστάρ της συμφοράς Θεοδωράκη που φιλοδοξεί να κερδοσκοπήσει στην γενική σύγχυση και την απαρέσκεια του επικρατούντος κομματικού συστήματος (που πάντα ο ίδιος υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά).

Μπορεί να δώσει λύση μια “κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ”, όπως πια παρουσιάζεται η “κυβέρνηση της Αριστεράς” που επαγγέλλονταν αρχικά ο ΣΥΡΙΖΑ; Πάλι η στάση απέναντι στο χρέος και την ΕΕ είναι η λυδία λίθος και ο μέγας ογκόλιθος. Δεν είναι λύση οι προτεινόμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ “διαπραγματεύσεις για την εξάλειψη του μεγαλύτερου μέρους του χρέους”, την στιγμή μάλιστα που αυτό βρίσκεται στα χέρια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και τραπεζών που αρνούνται ρητά κάτι τέτοιο. Υπάρχει λύση; ΝΑΙ, αλλά αυτήν ούτε την μπορεί ούτε την τολμά  ούτε, τελικά, την θέλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η λύση είναι, όπως προτείνει και παλεύει το ΕΕΚ, η ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ για να αναπνεύσει επιτέλους ο λαός από την αιώνια “λιτότητα”, τα χαράτσια, την ανεργία, την πείνα και να στραφούν όλοι οι πόροι προς την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών της λαϊκής συντριπτικής πλειοψηφίας. Κάτι τέτοιο, όμως, απαιτεί την λήψη άμεσων μέτρων ρήξης με το κεφάλαιο και την ΕΕ: εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, χωρίς αποζημίωση στους μεγαλοκαρχαρίες και κάτω από εργατικό έλεγχο.  
Η ιμπεριαλιστική ΕΕ και τα όργανά της ποτέ δεν θα το επιτρέψουν ούτε καμιά ελληνική καπιταλιστική κυβέρνηση, με όποιο δεξιό ή “αριστερό”  πρόσημο κι αν έχει, δεν θα το κάνει. Η μόνη λύση είναι η κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη με την στήριξη όλων των λαϊκών στρωμάτων και των λαϊκών οργάνων αυτοοργάνωσης και πάλης, η επαναστατική ρήξη των δεσμών με την ΕΕ και  μια διεθνιστική πολιτική πάλης μαζί με όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες, κοινωνικά αποκλεισμένους, όλα τα θύματα της καπιταλιστικής σκλαβιάς, για την συντριβή της ιμπεριαλιστικής φυλακής των λαών και την οικοδόμηση των  Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης.

Στο καίριο αυτό ζήτημα της ΕΕ, και μάλιστα ενόψει Ευρωεκλογών που το θέτουν στο επίκεντρο, το ΕΕΚ διαφοροποιείται από τα περισσότερα άλλα κόμματα και σχήματα της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει μια “δημοκρατική στροφή και μεταρρύθμιση των κανόνων λειτουργίας” της ιμπεριαλιστικής  ΕΕ. Είναι σα να ζητάς από τους λύκους να αλλάξουν συμπεριφορά απέναντι στα πρόβατα. Ο “αριστερός” οικονομικός εθνικισμός του Σχεδίου Β του Α. Αλαβάνου και άλλων έχει αναγάγει σε πανάκεια την ρήξη με το ευρώ και μόνο, όχι από την ΕΕ, και την επιστροφή στην δραχμή, με την εξωπραγματική ελπίδα ότι έτσι θα “ανακάμψει” η οικονομία της εθνικής στάνης των προβάτων μένοντας πάντα στο στόμα των λύκων της Ευρώπης. Το  ΚΚΕ παραπέμπει την “λύση” στο αόριστο μέλλον, με την αποδέσμευση από την ΕΕ και έναν σταλινικού τύπου “σοσιαλισμό σε ένα μόνο εθνικό μαντρί”. 
Το ΕΕΚ δεν συμμερίζεται τα καλέσματα για έναν “αριστερό ευρωσκεπτικισμό” που έρχονται είτε από την Αριστερή Πλατφόρμα  του Π. Λαφαζάνη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είτε από τον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρώτα-πρώτα δεν είμαστε σκεπτικιστές, μπορούμε να γνωρίσουμε και γνωρίζουμε την αντικειμενική αλήθεια για την ΕΕ, τον ιμπεριαλιστικό, αντιλαϊκό της χαρακτήρα, την σημερινή δομική κρίση που την απειλεί με διάλυση. Δεν ζητάμε να γίνουμε, με την χρήση γενικών κι αόριστων όρων (“αντικαπιταλιστική ανατροπή”, “διεθνιστική προοπτική” κλπ) το αριστερό αντίστοιχο ενός Γκρίλο ή των δεξιών λαϊκιστικών ρευμάτων στην Ευρώπη, προσδοκώντας και τα αντίστοιχα εκλογικά οφέλη. 

Δεν αρκεί καθόλου η αναγκαία ρήξη  με την ΕΕ και το ευρώ για να βγούμε  από την κρίση, εάν δεν βγούμε από το ίδιο το καπιταλιστικό μαντρί με την εργατική εξουσία, παλεύοντας, ταυτόχρονα, για μια επαναστατική διεθνιστική προοπτική κι ένα διεθνές πρόγραμμα και σχέδιο δράσης, σαν αυτό που τις βάσεις του θέσαμε, μαζί με άλλες επαναστατικές δυνάμεις από άλλες  πολιτικές παραδόσεις,  στην 2η Εργατική Ευρωμεσογειακή Συνδιάσκεψη  της Αθήνας, στις 29-30 Μαρτίου 2014, και που ο στρατηγικός του στόχος συμπυκνώνεται στο σύνθημα: για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.

     Κάτω από αυτήν την κόκκινη σημαία του μαχόμενου προλεταριακού διεθνισμού, στο δρόμο της οικοδόμησης της Επαναστατικής Διεθνούς που έχουμε σήμερα περισσότερη ανάγκη από ποτέ,  καλούμε όλους και όλες, όσους και όσες παλεύουν την εξαθλίωση, την σκλαβιά, την καταισχύνη, στην οποία θέλουν να μας καταδικάζουν ισόβια οι κεφαλαιοκράτες σε Ελλάδα και Ευρώπη, να δώσουν μαζί μας μια γροθιά στο σύστημα, στηρίζοντάς μας στις Ευρωεκλογές. 
       Προπαντός, τους καλούμε να συσπειρωθούν, να οργανωθούν και να παλέψουν στις γραμμές του κοινού ταξικού αγώνα για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
ΕΡΓΑΤΙΚO ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ - ΕΕΚ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ
Απρίλιος 2014

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Προστασία στα αφεντικά, προσαγωγές και καταστολή στους εργάτες

0 σχόλια

            Την Τρίτη 15/04 το βράδυ οργανώθηκε διαμαρτυρία εργαζομένων στον φούρνο “Λάμπρος”, όπου οι εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι διαμαρτύρονταν για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που κυριαρχούν στον εν λόγω  φούρνο, με ωράριο που ξεπερνά κατά πολύ το 8ωρο, χωρίς πλήρη ένσημα, χωρίς προσαυξήσεις νυχτερινής εργασίας, δώρα ή και καλοκαιρινή άδεια, ενώ καθυστερείται και η πληρωμή των μισθών. Και όποιος δεν θέλει να δουλεύει σε συνθήκες γαλέρας “με το χαμόγελο στα χείλη” είναι ελεύθερος να απολυθεί, “δέκα άνεργοι περιμένουν στην ουρά να τον αντικαταστήσουν”, όπως συχνά-πυκνά μας υπενθυμίζουν πρόθυμα τα αφεντικά
            Τέτοιες και χειρότερες είναι οι συνθήκες σε ολόκληρο τον κλάδο του επισιτισμού, όπου ο εργασιακός μεσαίωνας κυριαρχούσε ήδη εδώ και χρόνια και “απλώς” βαθαίνει και πολλαπλασιάζεται μέσα στα χρόνια της κρίσης. Οι εργαζόμενοι του “Λάμπρου” όμως αποφάσισαν να μην υποταχθούν στην εργοδοτική αυθαιρεσία και να παλέψουν συλλογικά για καλλίτερες συνθήκες εργασίας και τα δεδουλευμένα που τους χρωστούνται. Στην κινητοποίηση αυτή φανερώθηκε για άλλη μια φορά ο ρόλος της αστυνομίας σαν μπράβος των εργοδοτών και προστάτης τους ενάντια στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Ενώ ήδη διαλυόταν η συγκέντρωση διαμαρτυρίας μια διμοιρία ΜΑΤ και ομάδα ΔΙΑΣ μετά από προτροπή του αφεντικού του φούρνου περικύκλωσαν τους διαμαρτυρομένους και προσήγαγαν τρεις εργαζομένους, οι οποίοι κρατήθηκαν μέχρι λίγο μετά τις 22:00 στο Α.Τ. Λευκού Πύργου, ενώ απ' έξω είχε συγκεντρωθεί μαζική διαδήλωση αλληλεγγύης.
            Η τρομοκρατία δεν θα περάσει! Το ΕΕΚ καταγγέλει την εργοδοτική και αστυνομική αυθαιρεσία και καλεί εργαζομένους και ανέργους να αγωνιστούν ενωμένοι ενάντια στα αφεντικά και στο κράτος που μας καταστρέφουν τις ζωές.
  • Νίκη στον αγώνα των εργαζομένων του φούρνου “Λάμπρος”!
  • Να οργανώσουμε την μάχη ενάντια στα αφεντικά και το κράτος που τους προστατεύει!
  • Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που μας ρουφά το αίμα, να παλέψουμε για τον παγκόσμιο ελευθεριακό κομμουνισμό!



Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα

Κ.Ο. Θεσσαλονίκης

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Εικόνες από την εκδήλωση: "Η αυτοοργάνωση στην εργατική τάξη"

0 σχόλια
Εικόνες από την εκδήλωση του ΕΕΚ Θεσσαλονίκης  "Η αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης. Ο αγώνας ενάντια στην γραφειοκρατία και η πάλη για Γενική πολιτική Απεργία Διαρκείας" και ομιλητές τους Νίκο Πελεκούδα και Γιάννη Χατζηγιάννη μέλη της Πρωτοβουλίας για Ανεξαρτητο Κέντρο Αγώνα σε Αττική & Μαγνησία, η οποία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 8/4 στον χώρο της Λέσχης Εργαζομένων & Ανέργων.
    







Τρίτη 8 Απριλίου 2014

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9 ΑΠΡΙΛΗ, 10.30 ΚΑΜΑΡΑ

0 σχόλια
   ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΓΣΕΕ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

   Η απεργία στις 9 Απρίλη, είναι απεργία του κόσμου της εργασίας, είναι απεργία οργάνωσης κι εξέγερσης ενάντια στις συμφωνίες υποταγής των εργαζόμενων στους σχεδιασμούς κυβέρνησης, τρόικας και εργοδοτών. Είναι απεργία κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής απέναντι σε ένα βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που καταργεί κάθε δικαίωμα στην ζωή και στην εργασία. Η μόνη επιλογή για τους εργαζόμενους είναι αυτή του ανεξάρτητου ταξικού αγώνα από κράτος, αφεντικά και συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

   Η εργοδοτική  συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, αφού αποδέχθηκε όλα τα μέτρα κοινωνικής εξαθλίωσης της μνημονιακής συγκυβέρνησης, αφού έδωσε ¨γη και ύδωρ” στους εργοδότες υπογράφοντας νέα συλλογική σύμβαση εργασίας ενταφιασμού του μέλλοντος εργαζόμενων και νεολαίας, παραχωρώντας στους εργοδότες εν λευκώ το δικαίωμα διαρκούς και εντεινόμενης εκμετάλλευσης των εργαζόμενων μέχρι το 2020, προκηρύσσει άλλη μια απεργιακή λιτανεία χωρίς πολιτικό πλαίσιο και στόχο. Άλλωστε το δικό τους μέλλον, το μέλλον των έμμισθων συνδικαλιστών είναι εξασφαλισμένο, αφού ως δώρο για την συναίνεση και την υποταγή απέναντι σε κυβέρνηση, Τρόικα και εργοδότες, έλαβαν 4,2 εκ ευρώ ως επιχορήγηση επιμόρφωσης των συνδικαλιστικών στελεχών τους.

   Πρόκειται για μια συλλογική σύμβαση εργασίας με ετήσια ισχύ, που συνοπτικά προβλέπει τα εξής :
1. Την συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εκπροσώπων της ΓΣΕΕ για την διατήρηση και επέκταση του μοντέλου των εξευτελιστικών μισθών, και των μεσαιωνικών συνθηκών εργασίας, που έχουν επιβληθεί στο ιδιωτικό τομέα την τελευταία τετραετία μέχρι το 2020.
2. Την επιβεβαίωση του ασύδοτου δικαιώματος των εργοδοτών να συμπιέσουν τον μισθό των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, στο ύψος του κατώτατου,-580 ευρώ- μέσω της κατάργησης των τριετιών, δηλαδή της προϋπηρεσίας, ως μέτρο καθορισμού του μισθού.  
3. Την δημιουργία ενός θεσμικού  πλαισίου, που στοχεύει, στην βαθύτερη και εκτατικότερη εκμετάλλευση των ανέργων, μέσω της κοινωφελούς εργασίας, των vouchers, των προγραμμάτων ενοικίασης εργαζόμενων - ανέργων του ΟΑΕΔ. Είτε με την μορφή του εξαθλιωμένου εργαζόμενου, είτε με την μορφή του εφεδρικού στρατού ανεργίας, θα αποτελεί έρμαιο στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, χωρίς κανένα εργασιακό και δημοκρατικό δικαίωμα.

   Την ίδια στιγμή η ΑΔΕΔΥ είναι πλήρως ανίκανη να σηκώσει κεφάλι μπροστά στο νέο πολυνομοσχέδιο που θεσπίζει νέες χιλιάδες απολύσεις και προετοιμάζει ένα δεύτερο κύμα κινητικότητας στον δημόσιο τομέα. Όχι μόνο δεν μπορεί να οργανώσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα αλλά αναπαράγει  τα αδιέξοδα των 24ωρων αποτυχημένων απεργιακών κινητοποιήσεων χωρίς σχέδιο και προοπτική. Οι Ομοσπονδίες της αναπαράγουν τη λογική της κλαδικής εξαίρεσης από τις απολύσεις και την κινητικότητα, τη στιγμή που αυτές αφορούν πλέον το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων.

   Πρόκειται για ένα σχεδιασμό ωστόσο, που είναι κτισμένος πάνω στα σαθρά θεμέλια της βεβαιότητας ότι ο κόσμος της εργασίας αναντίρρητα και αμαχητί, θα γίνει πιόνι στα παιχνίδια της εργοδοσίας, της κυβέρνησης  και των ξεπουλημένων συνδικαλιστών. Πρόκειται για έναν σχεδιασμό, που οι εμπνευστές του φαντασιώνονται ότι θα μπορέσουν να τον επιβάλλουν ως μονόδρομο για τους εργαζόμενους και για ολόκληρη την κοινωνία.

   Ληγμένα τρόφιμα στα ράφια για τους φτωχούς. Αναξιοπρέπεια, φτώχεια και πείνα για τους ανέργους. Στρατόπεδα συγκέντρωσης και φασισμό για τους μετανάστες και για όσους αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτά είναι τα μόνα που μπορούν να προσφέρουν, και έχουν το θράσος να τα παρουσιάζουν ως την μόνη επιλογή. Αυτά είναι τα μόνα που μπορεί να προσφέρει ένα σύστημα που στηρίζει την κυριαρχία του στην εκμετάλλευση και στην υποταγή του κόσμου της εργασίας. Και δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο παρά το πρόγραμμα του διεθνούς κεφαλαίου για την εργατική τάξη όλης της Ευρώπης.

   Απέναντι στον δικό τους μονόδρομο της κοινωνικής δυστυχίας, αντιπαραβάλλουμε τον δρόμο των συλλογικών, ανειρήνευτων αγώνων, ενάντια σε κυβέρνηση, κράτος, αφεντικά και την εργοδοτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, βάζοντας στο κέντρο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων το δικαίωμα για ζωή με ελευθερία,  δουλειά με αξιοπρέπεια. Για μια κοινωνία όπου όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα στην υγεία, την τροφή, την στέγη θα αποτελούν αυτονόητη κοινωνική πραγματικότητα, και όχι προεκλογικό κυβερνητικό φιλοδώρημα ή χρυσοφόρο επάγγελμα διαφόρων ΜΚΟ που αποκομίζουν πακτωλό χρημάτων κάνοντας εμπόριο με την ανθρώπινη δυστυχία.

   Μόνος δρόμος νίκης, είναι αυτός της δημιουργίας Ανεξάρτητων Κέντρων Αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο σε κάθε γειτονιά, ως κύτταρα που θα γεννήσουν την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από τους δυνάστες και τους εκμεταλλευτές της ζωής και της  δουλειάς μας. Για να απαντήσουμε στην υποταγή με χειραφέτηση. Για να αντιτάξουμε απέναντι στο αδιέξοδο σκοτάδι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τον ανοικτό ορίζοντα της πανανθρώπινης κοινωνικής απελευθέρωσης.


Να οργανώσουμε γενική πολιτική απεργία διαρκείας, μέχρι τη νίκη!
Να πάρουμε οι εργαζόμενοι όλη την εξουσία στα χέρια μας!


ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Εκδήλωση-Συζήτηση: "Η αυτοοργάνωση στην εργατική τάξη". Τρίτη 8/4

0 σχόλια
   Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η χειρότερη της Ιστορίας, δεν έχει τελειώσει. Παρά τις ρητορείες και τα ευχολόγια για αναθέρμανση της οικονομίας δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ανάκαμψης, καθώς τα δισεκατομμύρια ευρώ που ρίχθηκαν για την επαναχρηματοδότηση των τραπεζών “πετάχτηκαν” πάλι σε κερδοσκοπικές επενδύσεις, αντί να χρησιμοποιηθούν στην χρηματοδότηση της παραγωγής. Έτσι, δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία, με αποτέλεσμα η ανεργία να αυξάνεται συνεχώς και να περιορίζεται όλο και περισσότερο η πίστωση για τα νοικοκυριά.
   Η ανοχύρωτη χρεοκοπημένη Ελλάδα ήταν ο αδύναμος κρίκος της παγκόσμιας καπιταλιστικής αλυσίδας που έσπασε και μετατράπηκε στο πειραματόζωο της ΕΕ και του ΔΝΤ, πάνω στο οποίο εφαρμόζονται ακραία μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού, που αποτελούν τον μπούσουλα για ανάλογα μέτρα που ήδη επιβάλλονται. και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Η κοινωνική λαίλαπα που έχουν επιβάλλει οι μνημονιακές κυβερνήσεις κατ' εντολή της τρόικα από το 2010 έως σήμερα έχουν εξαθλιώσει την εργατική τάξη, έχουν αποδομήσει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και πρόνοιας και έχουν οδηγήσει εκατομμύρια εργαζόμενους στην φτώχεια και την ανεργία.    Οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για success story και για το τέλος επιβολής νέων μέτρων αποδεικνύονται μέρα με την μέρα κούφια λόγια, καθώς ακόμη και μέχρι πριν λίγες μέρες κι άλλα αντιλαϊκά μέτρα υιοθετούνταν και περισσότερα ακόμα κεκτημένα δικαιώματα αναστέλλονταν με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου.
 Σε αυτές τις συνθήκες η θεσμοθετημένη -και πολιτικά διαπλεκόμενη με την εξουσία- συνδικαλιστική γραφειοκρατία όχι μόνο δεν κατόρθωσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης αλλά αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις είχε ρόλο προδοτικό. Οι δεκάδες 24ώρες ή 48ωρες -στην καλύτερη περίπτωση- απεργιακές κινητοποιήσεις που προκηρύχθηκαν από την ΓΣΕΕ ή και την ΑΔΕΔΥ αυτό το διάστημα, δεν είχαν σε καμία περίπτωση τον χαρακτήρα κλιμάκωσης του αγώνα αλλά αντίθετα χρησιμοποιηθήκαν ως άλλοθι για την ανεπάρκεια της γραφειοκρατίας και λειτούργησαν ως βαλβίδα εκτόνωσης της κινηματικής οργής, με αποτέλεσμα σήμερα όχι μόνο να έχει εκφυλιστεί η έννοια της απεργίας, αλλά να έχει ταυτιστεί και η έννοια του συνδικαλισμού με την διαπλοκή και την απάτη. Η πρόθεση αποκλιμάκωσης έγινε έκδηλη στους δεκάδες μεμονωμένους αγώνες που επιχείρησαν να λάβουν χαρακτηριστικά αγώνα διαρκείας και οι οποίοι είτε απομονώθηκαν τεχνηέντως από την γραφειοκρατία είτε ακόμη χειρότερα προδόθηκαν πριν καν ξεκινήσουν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού αποτελεί ο αγώνας των καθηγητών στον οποίο οι γραφειοκράτες της ΟΛΜΕ αδιαφόρησαν για τις αποφάσεις μαζικότατων γενικών συνελεύσεων και ανέστειλαν τις κινητοποιήσεις ενώ η ΑΔΕΔΥ προκήρυξε μια άσχετη -και ουσιαστικά απεργοσπαστική- μονοήμερη απεργία.
  Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ ένα εργατικό κίνημα με νέες δομές, απαλλαγμένο από τις πρακτικές και τις παθογένειες του παρελθόντος. Ένα εργατικό κίνημα που θα λειτουργεί με όρους εργατικής δημοκρατίας και θα παλεύει για την δημιουργία Ανεξάρτητων Κέντρων Αγώναχωρίς καρεκλοκένταυρους γραφειοκράτες, σωματεία σφραγίδες και αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ένα κίνημα που θα συνενώνει τους εργάτες με όλους αυτούς που παρέμεναν όλα αυτά τα χρόνια αποκλεισμένοι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όπως οι άνεργοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι, και το οποίο θα αγωνίζεται για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας έως την ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης, που θα οδηγήσει στην ανθρώπινη χειραφέτηση.
   Μια μέρα πριν από ακόμη μία 24ωρη απεργιακή μπαλωθιά της ΓΣΣΕ, το ΕΕΚ Θεσσαλονίκης διοργανώνει Εκδήλωση - Συζήτηση με τίτλο «Η αυτοοργάνωση στην εργατική τάξη: Ο αγώνας ενάντια στην γραφειοκρατία και η πάλη για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας» και θέτει επί τάπητος τις ανάγκες και τις προυποθέσεις για την δημιουργία ενός νέου ανεξάρτητου εργατικού κινήματος. Ομιλητές της εκδήλωσης θα είναι οι Νίκος Πελεκούδας και Γιάννης Χατζηγιάννης, μέλη της Πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα σε Αττική και Μαγνησία αντίστοιχα. Καλούμε όλους τους εργαζομένους, τους ανέργους, τα μαχητικά σωματεία και συλλογικότητες να παρεβρεθούν στην εκδήλωση, την Τρίτη 8/4 στις 18:30, στην Λέσχη Εργαζομένων & Ανέργων (Φιλίππου 56).