NA AΘΩΩΘΕΙ Ο ΝΤΙΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ

Δικάζεται την Παρασκευή 22/11 ο δάσκαλος από τις Συκιές Θεσσαλονίκης Ντίνος Παντελίδης εξαιτίας της συμμετοχής του στις κινητοποιήσεις ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας στις γειτονιές, έπειτα από μήνυση που κατέθεσε εναντίον του ο ιδιοκτήτης μιας πολυκατοικίας, στην οδό Ζαΐμη, στην οποία είχαν τοποθετηθεί 2 κεραίες (μία "νόμιμη" και μία παράνομη) της εταιρείας VODAFON και οι οποίες είχαν προκαλέσει εντονότατες αντιδράσεις από τους κατοίκους της περιοχής.

Το 2009 οι κάτοικοι των Συκεών ξεσηκώθηκαν μαζικά ενάντια σε μια πολιτική που μετέτρεπε την γειτονιά τους σε ένα πάρκο κεραιών κινητής τηλεφωνίας εξαιτίας της ιδιαίτερης μορφολογίας της περιοχής. Απέναντι τους είχαν να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα συμφέροντα των εταιριών κινητής τηλεφωνίας, οι οποίες με την κάλυψη των νόμων του Ελληνικού κράτους κερδοσκοπούν εις βάρος της υγείας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων. Η προκλητική αδιαφορία των δημοτικών αρχών που παρ’ όλες τις παραβάσεις (οι κεραίες βρίσκονταν δίπλα σε σχολεία και νηπιαγωγεία) παρέμεναν αδρανείς καλύπτοντας την πρακτική των εταιρειών, δημιούργησε ένα κύμα κινητοποιήσεων των κατοίκων τις περιοχής οι οποίοι διεκδικούσαν να έχουν λόγο στα ζητήματα που αφορούν την ζωή τους. Αποκορύφωμα αυτών των κινητοποιήσεων αποτέλεσε η αποσύνδεση δύο κεραιών της περιοχής από τους ίδιους τους κατοίκους. Η αποσύνδεση ήταν βέβαια προσωρινή καθώς λίγες μέρες αργότερα συνεργεία των εταιρειών ανέλαβαν να τις επανασυνδέσουν, ενώ την φύλαξη τους ανέλαβαν τα ΜΑΤ τα οποία απαγόρευαν τους διαμαρτυρόμενους κατοίκους της περιοχής ακόμη και να προσεγγίσουν το σημείο που βρίσκονταν οι εν λόγω κεραίες, κάνοντας για ακόμη μια φορά ξεκάθαρο ποιών τα συμφέροντα έχουν διαταγές να υπερασπίζονται. Παράλληλα οι εταιρείες και οι συνεργαζόμενοι με αυτές (και παχυλά αμειβόμενοι) ιδιοκτήτες κτηρίων στα οποία έχουν τοποθετηθεί κεραίες, διαβλέποντας ότι το κίνημα εναντίον τους φούντωνε -όχι μόνο στις Συκιές αλλά σε ολόκληρη την χώρα- προχώρησαν στην αντεπίθεση καταθέτοντας μηνύσεις εις βάρος ορισμένων κατοίκων, με σκοπό να τρομοκρατήσουν και να παραδειγματίσουν τους υπόλοιπους και να καταστείλουν τις αντιδράσεις.

Με μία τέτοια μήνυση δικάζεται και ο Ντίνος Παντελίδης, συνδικαλιστής, μέλος της Ανοιχτής Συνέλευσης Συκεών, αλλά και άμεσα πληττόμενος από την ακτινοβολία καθώς το σπίτι του βρίσκεται ακριβώς δίπλα σε μία από τις κεραίες. Με βάση την δίωξη και εξαιτίας της ιδιότητας του δασκάλου κινδυνεύει να χάσει και την δουλειά του, σύμφωνα με τον νέο πειθαρχικό κώδικα δημοσίων υπαλλήλων με το αιτιολογικό της αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας. Η στοχοποίηση του Ντίνου και οι ψευδείς κατηγορίες που συνοδεύουν την μηνυτήρια αναφορά εναντίον του (φθορά ξένης περιουσίας, διατάραξη κοινής ειρήνης, απειλή κατά συρροή) δεν είναι τυχαίες και συμπεριλαμβάνονται σε μία ευρύτερη πολιτική διώξεων εναντίον αγωνιστών και κοινωνικών αγώνων όπως αυτές των κατοίκων της Χαλκιδικής, της Ευκαρπίας, της Κερατέας, κτλ και έχουν ως μόνο σκοπό την τρομοκράτηση των κατοίκων και την επιβολή των επιχειρηματικών συμφερόντων εις βάρος της υγείας και παρά την θέληση τους.

Το ΕΕΚ Θεσσαλονίκης στέκεται στο πλευρό του Ντίνου Παντελίδη και απαιτεί την άμεση και οριστική αθώωση του. Παράλληλα όμως απαιτούμε και την δικαίωση όλων των κατοίκων των Συκεών που είναι καταδικασμένοι να ζουν μονίμως κάτω από την βλαβερή ακτινοβολία των κεραιών. Οι μηνύσεις και οι διώξεις όχι μόνο δεν μας τρομοκρατούν αλλά μας πεισμώνουν ακόμη περισσότερο. Απέναντι στους νόμους που φτιάχνονται στα μέτρα των συμφερόντων των εταιρειών αντιπαραθέτουμε το δικαίωμα των κατοίκων να αποφασίσουν οι ίδιοι για την ζωή τους.

 ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 11π.μ.

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα

Κ.Ο. Θεσσαλονίκης

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ! ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ!

Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ!

40 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη του '73 η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου απειλεί πως θα εισβάλουν τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο σε περίπτωση που οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ εκπέμψουν μέσα από το ιστορικό κτίριο της οδού Πατησίων. Η κυβέρνηση δεν πάσχει από ιστορική αμνησία, γνωρίζει πολύ καλά ποιον απειλεί. Απειλεί όχι μόνο τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, αλλά το ανίκητο δυναμικό κοινωνικής αντίστασης των εργατικών και λαϊκών μαζών -το ίδιο το πνεύμα του Πολυτεχνείου.

Το Νοέμβρη του 1973 η κατάληψη του Πολυτεχνείου έγινε το κέντρο αγώνα της εξέγερσης για την ανατροπή της αμερικανοκίνητης δικτατορίας του Παπαδόπουλου, κέντρο αγώνα που πυροδότησε ο αγώνας των φοιτητών για να αγκαλιαστεί από ολόκληρο το λαό και την εργατική τάξη στην πάλη για την ανατροπή της Χούντας. Ο ηρωισμός των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, των χιλιάδων ανώνυμων μαζών που έγραψαν τη δική τους εποποιία τις μέρες και τις νύχτες της εξέγερσης, δεν έσπασε μόνο το “γύψο” που φόρεσε στο λαό ο Παπαδόπουλος και οι πραξικοπηματίες συνταγματάρχες ανατρέποντας τη Χούντα, ολόκληρο το μετεμφυλιακό καθεστώς τρομοκρατίας της αριστεράς και του κινήματος τσακίστηκε στην οδό Πατησίων εκείνες τις μέρες. Ο στρατός και το Παλάτι ως δύο κρίσιμοι πυλώνες της αστικής εξουσίας δεν μπόρεσαν ποτέ να ανακάμψουν και να βρεθούν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής έκτοτε.

Το βαθύ κράτος ποτέ δεν εξαφανίστηκε, συνέχισε να δουλεύει στα σκοτεινά όπως μας δείχνουν οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τη στενή σύνδεση του κρατικού μηχανισμού με τη ναζιστική Χρύση Αυγή. Τα ίδια ιδεολογικά υλικά του ακροδεξιού παρελθόντος είναι ζωντανά ανάμεσα στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Οι Βορίδηδες, οι Μπουμπούκοι-Γεωργιάδηδες, οι Κρανιδιώτηδες και οι Λαζαρίδηδες αποτελούν εκείνον τον αντιδραστικό ιδεολογικό εσμό των αρνητών του Ολοκαυτώματος μαζί και των νεκρών του Πολυτεχνείου που αποτελεί αναπόσπαστο συμπλήρωμα της εκστρατείας συκοφάντησης των αγώνων της μεταπολίτευσης από τους “φιλελεύθερους διανοητές”, τους έμμισθους κονδυλοφόρους της αστικής τάξης.

Το Πολυτεχνείο ζει!

Κανείς δε συκοφαντεί μνημεία και νεκρά σύμβολα, δεν τα φοβάται. Η αγωνία της ντόπιας αστικής τάξης να τελειώνει με το πνεύμα της αντίστασης που γέννησε το Πολυτεχνείο θυμίζει την αντίστοιχη αγωνία του πρώην προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, “να τελειώνουμε με το Μάη του '68”-κεντρικό σημείο της προεκλογικής του καμπανιάς στα 40χρονά τότε του Μάη. Η κυρίαρχη τάξη και η πολιτική της ελίτ κατανοεί πως το πολιτικό σύστημα αστικής εξουσίας που ενσωμάτωσε την επαναστατική ορμή και την κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση του “διεθνούς Μάη του '68” (ανατροπή της Χούντας στην Ελλάδα, Επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία, θερμό ιταλικό φθινόπωρο, αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ, Κορντομπάσο στην Αργεντινή, Άνοιξη της Πράγας)  έχει καταρρεύσει εξαιτίας της αδυναμίας του να διαχειριστεί την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και τις συνέπειες της.

Μετά το ξέσπασμα της κρίσης στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2007, όλα τα καπιταλιστικά μέσα αντιμετώπισης της κρίσης όχι μόνο δεν έχουν δώσει κάποιο διέξοδο στο σύστημα, αντίθετα δημιουργούν νέες αντιφάσεις καθώς μετατρέπονται τα ίδια σε εμπόδια. Οι ωκεανοί κεφαλαίων που δόθηκαν για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος διεθνώς, όχι μόνο δεν αναχαίτισαν τη Μεγάλη Ύφεση, αλλά οδήγησαν σε νέες τρισχειρότερες φούσκες. Η ανακοίνωση της παύσης της πολιτικής της μαζικής εκτύπωσης δολαρίων από μεριάς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και η απειλή χρεοστασίου στις ΗΠΑ, αποτελεί το πιο φανερό σημάδι παραδοχής της καπιταλιστικής αποτυχίας.

Οι ανεξέλεγκτες εκρηκτικές συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης επιδρούν με τη μορφή σοκ στις συνειδήσεις εκατομμυρίων, σε κάθε κοινωνική τάξη, σε εκπροσώπους και υποστηρικτές οποιασδήποτε πολιτικής θέσης ή απόχρωσης. Η κρίση και οι κοινωνικές και πολιτικές της συνέπειες ορίζουν την ημερήσια διάταξη, πολύ λιγότερο από τους όποιους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης ή της Τρόικας των ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ.

Μια κυβέρνηση φτιαγμένη από τα συντρίμμια των δύο μεγάλων κομμάτων αστικής εξουσίας της μεταπολίτευσης κηρύσσει μια διαρκή “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” ενάντια στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευμένους, ενάντια σε ένα λαό που έχει μετατραπεί σε έθνος αποκλήρων στο όνομα της “σωτηρίας της πατρίδας”.

Οι κυβερνητικές υποσχέσεις για ένα “εθνικό σχέδιο ανάπτυξης” για τη διόρθωση των αδικιών και η επιστροφή σε μια κατάσταση -πιο φτωχής- κοινωνικοοικονομικής σταθερότητας αποτελούν χοντροκομμένα ψέμματα. Ασύστολα ψεύδη είναι και η δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την Τρόικα εν όψει νέων μέτρων. Η αμφίβολη αναιμική ανάκαμψη ορισμένων δημοσιονομικών μεγεθών στηρίζεται σε πήλινα πόδια και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το κενό χρηματοδότησης ενός μη βιώσιμου χρέους χωρίς νέα τρισχειρότερα μέτρα. Κανένα πρωτογενές πλεόνασμα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς να πατήσει επάνω στα κόκαλα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, χωρίς να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Η μόνη απάντηση της κυβέρνησης και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος σε κάθε κοινωνική διεκδίκηση δεν είναι παρά μια νέα γερή δόση απελπισίας και αδιεξόδου, ένα νέο πακέτο κοινωνικής καταστροφής για να φορτωθεί η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού στους “από κάτω”.

Η σύγκρουση με τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης για τις δεκαετίες που ακολούθησαν την ανατροπή του Πολυτεχνείου θα κριθεί με όρους μάχης τάξης ενάντια σε τάξη. Η προδοτική στάση των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μαζί και η συμφιλιωτική στάση της καθεστωτικής αριστεράς δεν αμβλύνει τις ταξικές αντιθέσεις, ούτε σβήνει τις εμπειρίες και τις παραδόσεις αγώνων. Όλα αυτά γίνονται απλώς ανεξέλεγκτα των παλιών γραφειοκρατιών που τις ενσωμάτωσαν στο παρελθόν.

Νέοι κίνδυνοι και νέες μεγάλες προκλήσεις βρίσκονται μπροστά στο δρόμο του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης, το οποίο μπορεί να είναι επαναστατικό όσο κόβει κάθε γέφυρα συμφιλίωσης με τον αντίπαλο -παλιά ή νέα. Οι εμπειρίες των μεγάλων Γενικών Απεργιών των τελευταίων χρόνων, των μαχητικών κλαδικών αγώνων διαρκείας, των μορφών αυτοοργάνωσης που ξεπήδησαν σε γειτονιές, της αντιφασιστικής πάλης πρέπει να γίνουν μαθήματα για το επόμενο βήμα σε μάχες που θα δοθούν στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της νέας καταστροφής με την οποία απειλείται η εργατική τάξη και η νεολαία.

Ο συνδυασμός παλιών και νέων μορφών συνδικαλιστικής και πολιτικής οργάνωσης των καταπιεσμένων πρέπει να συνδυαστούν σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα σε κάθε αγώνα κόντρα στο κράτος και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, σε αμεσοδημοκρατική βάση. Ο συντονισμός τους είναι ο αναγκαίος όρος για την οργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας που θα ανατρέψει την κυβέρνηση και την Τρόικα ανοίγοντας το δρόμο για το τσάκισμα του καπιταλιστικού κράτους και την ανατροπή του συστήματος που γεννά ανεργία, μιζέρια, κοινωνικό αποκλεισμό και φασίστες.

Η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευμένων μαζών είναι ο μόνος δρόμος να δικαιώσουμε το αίμα των νεκρών εκείνου του Νοέμβρη. Το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας έχει τεθεί ξανά στους δρόμους και τα οδοφράγματα της λαϊκής εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, έχουν φωτιστεί οι όροι της ανάπτυξης μιας προεπαναστατικής κατάστασης. Η μόνη απάντηση στην κυβερνητική “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” είναι η κήρυξη πραγματικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης από το “έθνος των αποκλήρων” για μια επαναστατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.

Ένα μεταβατικό πρόγραμμα, ένα επαναστατικό σχέδιο δράσης και ο στόχος της εργατικής εξουσίας είναι απαραίτητα εργαλεία για να απαλλαγούμε από αυτό το σύστημα. Κάθε βήμα μέσα σε αυτή τη ρευστή πολιτική κατάσταση απαιτεί την πιο συνειδητή θεωρητική και πρακτική προετοιμασίας της εργατικής τάξης βασισμένη στη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης, στην επαναστατική παράδοση που παλεύει να ολοκληρώσει το έργο του κόκκινου Οκτώβρη του 1917. Η ανάπτυξη και η εκπαίδευση μέσα στο μαζικό εργατικό λαϊκό κίνημα μιας πρωτοπορίας συσπειρωμένης σε επαναστατικά κόμματα νέου τύπου και μια επαναστατική Διεθνή του 21ου αιώνα -την Τετάρτη Διεθνή- είναι αναπόσπαστος όρος για την οργάνωση της νίκης της επανάστασης, που θα ζήσουμε!

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ 17/11, 18:00 ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Όλοι στην Γενική Απεργία της 6ης Νοέμβρη!

10:00 στην Καμάρα 

Aνεξάρτητη ταξική απεργιακή συγκέντρωση και πορεία 

Να την μετατρέψουμε σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας!

Όλη η εργατική τάξη αυτής της χώρας πρέπει να ενισχύσει και να συμμετέχει δυναμικά και μαζικά στην Γενική Απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 6 Νοέμβρη. Να παλέψει με σύνθημα και στόχο την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, για να ανατρέψουμε τους τροϊκανούς και τους Έλληνες εντολοδόχους τους. Να συγχρονίσουμε τα βήματα μας με τους προλετάριους όλης της υφηλίου, με τους αγώνες τους που θεριεύουν σε κάθε γωνιά της Γης, κάτω από το βάρος ενός συστήματος που χρεοκοπεί παγκόσμια σπέρνοντας τον θάνατο. Από την Αμερική και την Κίνα, μέχρι την Ευρώπη και τον Αραβικό Κόσμο, κάθε ταξική μάχη, «μικρή» ή μεγάλη, σήμερα μπορεί να γίνει το σπίρτο που θα βάλει φωτιά στο διάχυτο εύλεκτο υλικό. Γι’ αυτό και η μάχη της 6ης Νοέμβρη έχει τη δική της σημασία.

Την ίδια στιγμή, δεν θα δώσουμε ούτε χιλιοστό χώρο, ούτε γραμμάριο εμπιστοσύνης στους ξεπουλημένους γραφειοκράτες. Δεν έχουμε αυταπάτες ούτε για τις προθέσεις τους, ούτε για την αποτελεσματικότητα των «άσφαιρων» μέσων πάλης που προκρίνουν ενάντια στον καπιταλιστικό ολετήρα. Ακόμα και αυτές τις 24ωρες τουφεκιές, αρνούνται να τις προετοιμάσουν και οργανώσουν στοιχειωδώς. Πως περιμένουν εμπιστοσύνη από τους εργαζόμενους, όταν οι καρεκλοκένταυροι της ΑΔΕΔΥ εδώ και κοντά 8 εβδομάδες τηρούν «σιγήν ιχθύος» για την ηρωική μάχη που δίνουν οι πανεπιστημιακοί υπάλληλοι; Με ποιο θράσος ζητούν να τους αναγνωρίσουμε ως ηγέτες και μπροστάρηδες στους αγώνες μας; Όταν ο οδοστρωτήρας της μνημονιακής βαρβαρότητας ήδη συνθλίβει τα οστά του λαού αυτής της χώρας, οι «κύριοι» εργατοπατέρες μας προτείνουν να αμυνθούμε με κραυγές και με γυμνές παλάμες. Να σταματήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις αγαθών και τα κλεισίματα εργοστασίων (ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ κλπ.), να βάλουμε τέλος στα μονιμοποιημένα πλέον χαράτσια, να μην χάσουμε κι άλλο από τους μισθούς και τις συντάξεις μας, να μην ανεχτούμε κι άλλους απολυμένους σε Δημόσιο κι Ιδιωτικό τομέα, κι όλ’ αυτά, κάνοντας το αγωνιστικό μας «χρέος» μια φορά ανά λίγους μήνες… Όχι, δεν πείθουν πλέον κανένα. 

Για βάλουμε τέλος στη καταστροφή της ζωής μας πρέπει να ανατρέψουμε τα μνημόνια και την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που ήδη εφαρμόζει την κίβδηλη «θεωρία των δύο άκρων» ενάντια σε αγωνιστές-κατοίκους των Σκουριών, που εισβάλλει με ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ, που συλλαμβάνει και  απελαύνει  Τούρκους Κομμουνιστές απεργούς πείνας, που επιστρατεύει όλο της τον αυταρχισμό για να αντιμετωπίσει κάθε εργατικό αγώνα, έχοντας χάσει κάθε έρεισμα μέσα στη κοινωνία. 

Για να μπορέσουμε  να ανατρέψουμε τους ενόχους αυτών των εγκλημάτων, πρέπει να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε ένα αγώνα μέχρι τέλους, γράφοντας στη σημαία μας Ενότητα και Ανεξαρτησία της εργατικής τάξης. Λέξεις άγνωστες και απεχθείς, για τους Παναγόπουλους κάθε κοπής.

Αλλά ούτε και αυτή η 24ωρη μάχη της 6ης Νοέμβρη τους ανήκει, όσο μικρή και ανεπαρκής κι αν είναι για τις ανάγκες της εποχής. Δεν είναι αυτοί που κατεβάζουν τους εργαζόμενους στο δρόμο, είναι η πείνα, η φτώχεια και η ταξική οργή. Συναισθήματα για τα οποία δεν έχουν ιδέα οι αποκομμένοι από τα βάσανα των εργατών «συνδικαλιστές ηγέτες». Αν ήταν στο χέρι τους, αν δεν αισθανόντουσαν την λαϊκή πίεση κι αν δεν φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, ούτε καν αυτή την απεργία δεν θα προκηρύσσανε. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να τους την χαρίσουμε, ούτε θα τους κάνουμε τη χάρη απέχοντας ή συμμετέχοντας στις ψοφοδεείς συγκεντρώσεις τους κάτω από τα δικά τους συνθήματα.

Θα βρεθούμε στο δρόμο, δίπλα σε συντρόφους εργάτες, δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο άνθρωπο που μοιραζόμαστε κοινά πάθη και κοινούς πόθους, για να παλέψουμε να κάνουμε παρελθόν τον κόσμο της δυστυχίας και να ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες στον κόσμο που θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας, στον κόσμο του Παγκόσμιου Σοσιαλισμού.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 6ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΗ!

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ - ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ! - ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ  ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!