H απεργία
της 20/2, προκηρυγμένη από τους γραφειοκράτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με τα συνήθη
χαρακτηριστικά μιας 24ωρης τουφεκιάς, έχει πολιτική σημασία που ξεπερνά τις
εκτονωτικές προθέσεις τους. Κι αυτό γιατί ανάμεσα στα ταξικά στρατόπεδα, δεν
υπάρχουν πια περιθώρια εκτόνωσης, δεν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμών από καμία
πλευρά.
Η
κυβέρνηση με τη «θηλιά» της αναγκαιότητας εφαρμογής του Μνημονίου 3 περασμένη
στο «λαιμό» της, επιχειρεί να βάλει στη θέση της, στην αγχόνη, την εργατική
τάξη. Κόβοντας μισθούς, κάνοντας μαζικές απολύσεις, τσακίζοντας τα λαϊκά
στρώματα με δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα. Όλοι
οι αγώνες της περιόδου, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παίρνουν
σε κάθε κλάδο, έχουν ως κοινή συνισταμένη την ανάγκη των εργαζομένων να
ανακόψουν την ολοκληρωτική καταστροφή που προωθείται από τους καπιταλιστές. Και
μάλιστα, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους
ούτε ψίχουλο δεν μπορεί να δώσει, σε μια στιγμή που δεν έχει περιθώρια να κάνει
ούτε μισό βήμα λιγότερο από αυτή τη καταστροφή! Η «ζωή» της περνάει μέσα από το
«θάνατο» μας!
Γι’
αυτό αντιμετώπισε και θα αντιμετωπίσει κάθε εργατικό αγώνα από εδώ και μπρος
μόνο με τη βία και τη γυμνή καταστολή, παίρνοντας ακραία μέτρα που υπονομεύουν
την ίδια τη σάπια δημοκρατία τους. Κατέστειλε
με αυταρχισμό την απεργία στο ΜΕΤΡΟ, στην ΕΘΕΛ, στους ναυτεργάτες. Η
επιστράτευση όμως είναι το τελευταίο της χαρτί. Μετά από αυτό τι; Πως θα
αντιμετωπίσει την μανιασμένη πάλη των καταπιεσμένων, που γεννιέται με κάθε
ανάσα που παίρνουν οι καταστρεφόμενοι εργάτες αυτής της χώρας; Πως θα
τρομοκρατήσει τους εργάτες που βλέπουν τα φύλλα πορείας σαν κουρελόχαρτα για
προσάναμμα; Πως θα εμποδίσει τους ήδη
επιστρατευμένους εργάτες να κατέβουν στο δρόμο στις 20/2 μαζί με την τάξη τους,
ακυρώνοντας στη πράξη την πολιτική επιστράτευση;
Γι’
αυτό και η μάχη της 20/2 είναι πολιτική μάχη. Γιατί κανένα εργατικό αίτημα σε
κανένα κλάδο δεν μπορεί να βρει τη δικαίωση του, αν δεν συγκρουστεί με την
νομιμότητα τους, αν δεν ανατρέψει μια και καλή τη κυβέρνηση της φτώχειας, της
βίας, της καταστολής!
Γι’
αυτό το καθήκον είναι απαραίτητος όρος η ενοποίηση των αγώνων, των απεργιών,
των αντιστάσεων του λαού. Οι μοναχικοί αγώνες όσο ηρωικοί κι αν είναι δεν έχουν
πλέον νικηφόρα προοπτική. Μόνος του ο καθένας δεν θα πετύχουμε τίποτα, θα
πιούμε το πικρό ποτήρι της εξαθλίωσης μας μέχρι το τέλος. Όλοι μαζί όμως, η εργατική τάξη, ντόπιοι και μετανάστες,
εργαζόμενοι και άνεργοι, μπορούμε τα πάντα! Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για
την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής
Απεργίας Διαρκείας για την ανατροπή των τυράννων, με προοπτική την εξουσία
των εργατών, ο μόνος όρος για να βάλουμε φραγμό στην καταστροφή! Χρειαζόμαστε
νέα όργανα για να οργανώσουμε τη νίκη μας. Σωματεία, επιτροπές, κέντρα αγώνα,
σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά. Να δώσουμε έκφραση στην οργή του λαού, να
δώσουμε μέθοδο, οργάνωση και τρόπο για την επαναστατική ανατροπή της
καπιταλιστικής σαπίλας που μας απειλεί.
Αυτό που κάθε εργάτης βιώνει
σαν ήττα, όταν ένα εργοστάσιο κλείνει, όταν ένας εργαζόμενος απολύεται, αυτό
που βιώνει ο άνεργος βλέποντας να του αφαιρούν και τα τελευταία αποκούμπια για την
επιβίωση του, δεν είναι επινίκιες πράξεις των εκμεταλλευτών μας. Είναι τα
σημάδια του τέλους τους, είναι στιγμές στη διαδικασία της καταστροφής τους.
Είναι πιο αδύναμοι από ποτέ, γι’ αυτό έχουμε κάθε δύναμη να τους τσακίσουμε,
εμείς, οι παραγωγοί του πλούτου και πρωταγωνιστές της ζωής!
Ούτε
μια μέρα ακόμα να μην αφήσουμε να περάσει ανεκμετάλλευτη, ας τους χτυπήσουμε
άμεσα. Όλοι στην γενική απεργία της 20ης
του Φλεβάρη!
Να
παλέψουμε για τη μετατροπή της σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας!
Εμπρός λαέ!
Ανεξάρτητη - Ταξική - Απεργιακή
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 20/2 10πμ ΚΑΜΑΡΑ
Μετά το τέλος της διαδήλωσης το ΕΕΚ συμμετέχει στην ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ που καλεί
η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην ΒΙΟ.ΜΕ :
η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην ΒΙΟ.ΜΕ :
ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΙΣ 14.00
ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ Η ΒΙΟ.ΜΕ ΠΑΝΤΟΥ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου